Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
16
Hanc tibi Priamides mitto, Ledaea, salutem,
Quae tribui sola te mihi dante potest.
Eloquar, an flammae non est opus indice notae,
Et plus quam vellem iam meus extat amor?
5
Ille quidem lateat malim, dum tempora dentur
Laetitiae mixtos non habitura metus,
Sed male dissimulo; quis enim celaverit ignem,
Lumine qui semper proditur ipse suo?
Si tamen expectas, vocem quoque rebus ut addam —
10
Uror! habes animi nuntia verba mei.
Parce, precor, fasso, nec vultu cetera duro
Perlege, sed formae conveniente tuae.
Iamdudum gratum est, quod epistula nostra recepta
Spem facit, hoc recipi me quoque posse modo.
15
Quae rata sit, nec te frustra promiserit, opto,
Hoc mihi quae suasit, mater Amoris, iter;
Namque ego divino monitu — ne nescia pecces —
Advehor, et coepto non leve numen adest.
Praemia magna quidem, sed non indebita, posco;
20
Pollicita est thalamo te Cytherea meo.
Hac duce Sigeo dubias a litore feci
Longa Phereclea per freta puppe vias.
Illa dedit faciles auras ventosque secundos —
In mare nimirum ius habet orta mari.
25
Perstet et ut pelagi, sic pectoris adiuvet aestum;
Deferat in portus et mea vota suos.
Attulimus flammas, non hic invenimus, illas.
Hae mihi tam longae causa fuere viae,
Nam neque tristis hiemps neque nos huc appulit error;
30
Taenaris est classi terra petita meae.