Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
A, quotiens lacrimis venientibus ora reflexi,
Ne causam fletus quaereret ille mei!
A, quotiens aliquem narravi potus amorem,
Ad vulnus referens singula verba meum,
245
Indiciumque mei ficto sub nomine feci!
Ille ego, si nescis, verus amator eram.
Quin etiam, ut possem verbis petulantius uti,
Non semel ebrietas est simulata mihi.
Prodita sunt, memini, tunica tua pectora laxa
250
Atque oculis aditum nuda dedere meis —
Pectora vel puris nivibus vel lacte tuamve
Complexo matrem candidiora Iove.
Dum stupeo visis — nam pocula forte tenebam —
Tortilis a digitis excidit ansa meis.
255
Oscula si natae dederas, ego protinus illa
Hermiones tenero laetus ab ore tuli.
Et modo cantabam veteres resupinus amores,
Et modo per nutum signa tegenda dabam.
Et comitum primas, Clymenen Aethramque, tuarum
260
Ausus sum blandis nuper adire sonis,
Quae mihi non aliud, quam formidare, locutae
Orantis medias deseruere preces.
Di facerent, pretium magni certaminis esses,
Teque suo posset victor habere toro! —
265
Ut tulit Hippomenes Schoeneida praemia cursus,
Venit ut in Phrygios Hippodamia sinus,
Ut ferus Alcides Acheloia cornua fregit,
Dum petit amplexus, Deianira, tuos.
Nostra per has leges audacia fortiter isset,
270
Teque mei scires esse laboris opus.