Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Non habuit tempus, quo Cresia regna videret,
Aptius — o mira calliditate virum!
'Res, et ut Idaei mando tibi,' dixit iturus,
'Curam pro nobis hospitis, uxor, agas.'
305
Neclegis absentis, testor, mandata mariti!
Cura tibi non est hospitis ulla tui.
Huncine tu speras, hominem sine pectore, dotes
Posse satis formae, Tyndari, nosse tuae?
Falleris — ignorat; nec, si bona magna putaret,
310
Quae tenet, externo crederet illa viro.
Ut te nec mea vox nec te meus incitet ardor,
Cogimur ipsius commoditate frui —
Aut erimus stulti, sic ut superemus et ipsum,
Si tam securum tempus abibit iners.
315
Paene suis ad te manibus deducit amantem;
Utere mandantis simplicitate viri!
Sola iaces viduo tam longa nocte cubili;
In viduo iaceo solus et ipse toro.
Te mihi meque tibi communia gaudia iungant;
320
Candidior medio nox erit illa die.
Tunc ego iurabo quaevis tibi numina meque
Adstringam verbis in sacra vestra meis;
Tunc ego, si non est fallax fiducia nostri,
Efficiam praesens, ut mea regna petas.
325
Si pudet et metuis ne me videare secuta,
Ipse reus sine te criminis huius ero;
Nam sequar Aegidae factum fratrumque tuorum.
Exemplo tangi non propiore potes.
Te rapuit Theseus, geminas Leucippidas illi;
330
Quartus in exemplis adnumerabor ego.