Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Laeta domus nato post tempora longa recepto est,
Addit et ad festos hunc quoque Troia diem.
Utque ego te cupio, sic me cupiere puellae;
Multarum votum sola tenere potes!
95
Nec tantum regum natae petiere ducumque,
Sed nymphis etiam curaque amorque fui.
Quam super Oenones faciem mirarer? in orbe
Nec Priamo est a te dignior ulla nurus.
Sed mihi cunctarum subeunt fastidia, postquam
100
Coniugii spes est, Tyndari, facta tui.
Te vigilans oculis, animo te nocte videbam,
Lumina cum placido victa sopore iacent.
Quid facies praesens, quae nondum visa placebas?
Ardebam, quamvis hic procul ignis erat,
105
Nec potui debere mihi spem longius istam,
Caerulea peterem quin mea vota via.
Troica caeduntur Phrygia pineta securi
Quaeque erat aequoreis utilis arbor aquis;
Ardua proceris spoliantur Gargara silvis,
110
Innumerasque mihi longa dat Ida trabes.
Fundatura citas flectuntur robora naves,
Texitur et costis panda carina suis.
Addimus antennas et vela sequentia malo;
Accipit et pictos puppis adunca deos;
115
Qua tamen ipse vehor, comitata Cupidine parvo
Sponsor coniugii stat dea picta tui.
117
Inposita est factae postquam manus ultima classi,
Protinus Aegaeis ire lubebat aquis —
At pater et genetrix inhibent mea vota rogando
120
Propositumque pia voce morantur iter;