Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Et soror, effusis ut erat, Cassandra, capillis,
Cum vellent nostrae iam dare vela rates,
'Quo ruis?' exclamat, 'referes incendia tecum!
Quanta per has nescis flamma petatur aquas!'
125
Vera fuit vates; dictos invenimus ignes,
Et ferus in molli pectore flagrat amor!
Portubus egredior, ventisque ferentibus usus
Applicor in terras, Oebali nympha, tuas.
Excipit hospitio vir me tuus — hoc quoque factum
130
Non sine consilio numinibusque deum!
Ille quidem ostendit, quidquid Lacedaemone tota
Ostendi dignum conspicuumque fuit;
Sed mihi laudatam cupienti cernere formam
Lumina nil aliud quo caperentur erat.
135
Ut vidi, obstipui praecordiaque intima sensi
Attonitus curis intumuisse novis.
His similes vultus, quantum reminiscor, habebat
Venit in arbitrium cum Cytherea meum.
Si tu venisses pariter certamen in illud,
140
In dubio Veneris palma futura fuit!
Magna quidem de te rumor praeconia fecit,
Nullaque de facie nescia terra tua est;
Nec tibi par usquam Phrygia nec solis ab ortu
Inter formosas altera nomen habet!
145
Crede sed hoc nobis! — minor est tua gloria vero,
Famaque de forma paene maligna tua est;
Plus hic invenio, quam quod promiserat illa,
Et tua materia gloria victa sua est.
Ergo arsit merito, qui noverat omnia, Theseus,
150
Et visa es tanto digna rapina viro,