Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Velle quid est aliud fugientia prendere poma
Spemque suo refugi fluminis ore sequi?
Ergo ego te numquam, nisi cum volet unda, tenebo,
Et me felicem nulla videbit hiemps,
185
Cumque minus firmum nil sit quam ventus et unda,
In ventis et aqua spes mea semper erit?
Aestus adhuc tamen est. quid, cum mihi laeserit aequor
Plias et Arctophylax Oleniumque pecus?
Aut ego non novi, quam sim temerarius, aut me
190
In freta non cautus tum quoque mittet amor;
Neve putes id me, quod abest, promittere, tempus,
Pignora polliciti non tibi tarda dabo.
Sit tumidum paucis etiamnunc noctibus aequor,
Ire per invitas experiemur aquas;
195
Aut mihi continget felix audacia salvo,
Aut mors solliciti finis amoris erit!
Optabo tamen ut partis expellar in illas,
Et teneant portus naufraga membra tuos;
Flebis enim tactuque meum dignabere corpus
200
Et 'mortis,' dices, 'huic ego causa fui!'
Scilicet interitus offenderis omine nostri,
Litteraque invisa est hac mea parte tibi.
Desino — parce queri! sed uti mare finiat iram,
Accedant, quaeso, fac tua vota meis.
205
Pace brevi nobis opus est, dum transferor isto;
Cum tua contigero litora, perstet hiemps!
Istic est aptum nostrae navale carinae,
Et melius nulla stat mea puppis aqua.
Illic me claudat Boreas, ubi dulce morari est!
210
Tunc piger ad nandum, tunc ego cautus ero,