Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
5
Nympha suo Paridi, quamvis suus esse recuset,
Mittit ab Idaeis verba legenda iugis.
Perlegis? an coniunx prohibet nova? perlege — non est
Ista Mycenaea littera facta manu!
Pegasis Oenone, Phrygiis celeberrima silvis,
Laesa queror de te, si sinis ipse, meo.
5
Quis deus opposuit nostris sua numina votis?
Ne tua permaneam, quod mihi crimen obest?
Leniter, ex merito quidquid patiare, ferendum est;
Quae venit indigno poena, dolenda venit.
Nondum tantus eras, cum te contenta marito
10
Edita de magno flumine nympha fui.
Qui nunc Priamides — absit reverentia vero! —
Servus eras; servo nubere nympha tuli!
Saepe greges inter requievimus arbore tecti,
Mixtaque cum foliis praebuit herba torum;
15
Saepe super stramen faenoque iacentibus alto
Defensa est humili cana pruina casa.
Quis tibi monstrabat saltus venatibus aptos,
Et tegeret catulos qua fera rupe suos?
Retia saepe comes maculis distincta tetendi;
20
Saepe citos egi per iuga longa canes.
Incisae servant a te mea nomina fagi,
Et legor Oenone falce notata tua,
Populus est, memini, fluviali consita rivo,
Est in qua nostri littera scripta memor:
25
Et quantum trunci, tantum mea nomina crescunt.
Crescite et in titulos surgite recta meos!
Popule, vive, precor, quae consita margine ripae
Hoc in rugoso cortice carmen habes: