Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
'Abstrahor, Hypsipyle; sed dent modo fata recursus,
60
Vir tuus hinc abeo, vir tibi semper ero.
Quod tamen e nobis gravida celatur in alvo,
Vivat, et eiusdem simus uterque parens!'
Hactenus, et lacrimis in falsa cadentibus ora
Cetera te memini non potuisse loqui.
65
Ultimus e sociis sacram conscendis in Argo.
Illa volat; ventus concava vela tenet;
Caerula propulsae subducitur unda carinae;
Terra tibi, nobis adspiciuntur aquae.
In latus omne patens turris circumspicit undas;
70
Huc feror, et lacrimis osque sinusque madent.
Per lacrimas specto, cupidaeque faventia menti
Longius adsueto lumina nostra vident.
Adde preces castas inmixtaque vota timori —
Nunc quoque te salvo persoluenda mihi.
75
Vota ego persolvam? votis Medea fruetur!
Cor dolet, atque ira mixtus abundat amor.
Dona feram templis, vivum quod Iasona perdo?
Hostia pro damnis concidat icta meis?
Non equidem secura fui semperque verebar,
80
Ne pater Argolica sumeret urbe nurum.
Argolidas timui — nocuit mihi barbara paelex!
Non expectata vulnus ab hoste tuli.
Nec facie meritisque placet, sed carmina novit
Diraque cantata pabula falce metit.
85
Illa reluctantem cursu deducere lunam
Nititur et tenebris abdere solis equos;
Illa refrenat aquas obliquaque flumina sistit;
Illa loco silvas vivaque saxa movet.