Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Neve foret terris securior arduus aether,
adfectasse ferunt regnum caeleste Gigantas
altaque congestos struxisse ad sidera montes.
Tum pater omnipotens misso perfregit Olympum
155
fulmine et excussit subiectae Pelion Ossae.
Obruta mole sua cum corpora dira iacerent,
perfusam multo natorum sanguine Terram
inmaduisse ferunt calidumque animasse cruorem,
et, ne nulla suae stirpis monimenta manerent,
160
in faciem vertisse hominum. Sed et illa propago
contemptrix superum saevaeque avidissima caedis
et violenta fuit: scires e sanguine natos.
Lycaon.
Quae pater ut summa vidit Saturnius arce,
ingemit et , facto nondum vulgata recenti,
165
foeda Lycaoniae referens convivia mensae,
ingentes animo et dignas Iove concipit iras,
conciliumque vocat : tenuit mora nulla vocatos.
Est via sublimis , caelo manifesta sereno:
lactea nomen habet , candore notabilis ipso.
170
Hac iter est superis ad magni tecta Tonantis
regalemque domum . Dextra laevaque deorum
atria nobilium valvis celebrantur apertis
(plebs habitat diversa locis ): hac parte potentes
caelicolae clarique suos posuere penates.
175
Hic locus est , quem , si verbis audacia detur,
haud timeam magni dixisse Palatia caeli.
Ergo ubi marmoreo superi sedere recessu,
celsior ipse loco sceptroque innixus eburno
terrificam capitis concussit terque quaterque
180
caesariem , cum qua terram , mare , sidera movit.