Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
vindicat Alcides promissaque munera, dictos
poscit equos, tantique operis mercede negata
215
bis periura capit superatae moenia Troiae.
Nec pars militiae, Telamon, sine honore recessit,
Hesioneque data potitur. Nam coniuge Peleus
clarus erat diva: nec avi magis ille superbus
nomine, quam soceri, siquidem Iovis esse nepoti
220
contigit haud uni, coniunx dea contigit uni.
Peleus et Thetis.
Namque senex Thetidi Proteus “dea” dixerat “undae,
concipe: mater eris iuvenis, qui fortibus annis
acta patris vincet maiorque vocabitur illo.”
Ergo, ne quicquam mundus Iove maius haberet,
225
quamvis haud tepidos sub pectore senserat ignes,
Iuppiter aequoreae Thetidis conubia fugit
in suaque Aeaciden succedere vota nepotem
iussit et amplexus in virginis ire marinae.
Est sinus Haemoniae curvos falcatus in arcus:
230
bracchia procurrunt, ubi, si foret altior unda,
portus erat (summis inductum est aequor harenis);
litus habet solidum, quod nec vestigia servet
nec remoretur iter, nec opertum pendeat alga.
Myrtea silva subest bicoloribus obsita bacis
235
et specus in medio (natura factus an arte,
ambiguum, magis arte tamen), quo saepe venire
frenato delphine sedens, Theti, nuda solebas.
Illic te Peleus, ut somno vincta iacebas,
occupat: et quoniam precibus temptata repugnas,
240
vim parat, innectens ambobus colla lacertis.
Quod nisi venisses variatis saepe figuris
ad solitas artes, auso foret ille potitus.