Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
quam restagnantis fecit maris unda paludem.
365
Inde fragore gravi strepitus loca proxima terret
belua vasta, lupus! Udisque paludibus exit,
oblitus et spumis et sparsus sanguine rictus,
fulmineus, rubra suffusus lumina flamma.
Qui quamquam saevit pariter rabieque fameque,
370
acrior est rabie: neque enim ieiunia curat
caede boum diramque famem finire, sed omne
vulnerat armentum sternitque hostiliter omne.
Pars quoque de nobis funesto saucia morsu,
dum defensamus, leto est data. Sanguine litus
375
undaque prima rubet demugitaeque paludes. —
Sed mora damnosa est, nec res dubitare remittit:
dum superest aliquid, cuncti coeamus et arma,
arma capessamus coniunctaque tela feramus!”
Dixerat agrestis; nec Pelea damna movebant,
380
sed, memor admissi, Nereida conligit orbam
damna sua inferias exstincto mittere Phoco.
Induere arma viros violentaque sumere tela
rex iubet Oetaeus; cum quis simul ipse parabat
ire, sed Alcyone coniunx excita tumultu
385
prosilit et, nondum totos ornata capillos,
disicit hos ipsos, colloque infusa mariti,
mittat ut auxilium sine se, verbisque precatur
et lacrimis, animasque duas ut servet in una.
Aeacides illi: “Pulchros, regina, piosque
390
pone metus! Plena est promissi gratia vestri.
Non placet arma mihi contra nova monstra moveri:
numen adorandum pelagi est.” Erat ardua turris
arce focus summa, fessis loca grata carinis.