Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Armorum iudicium. Aiax.
Consedere duces, et vulgi stante corona
surgit ad hos clipei dominus septemplicis Aiax,
utque erat impatiens irae, Sigeia torvo
litora respexit classemque in litore vultu
5
intendensque manus “agimus, pro Iuppiter!” inquit
“ante rates causam, et mecum confertur Ulixes!
At non Hectoreis dubitavit cedere flammis,
quas ego sustinui, quas hac a classe fugavi.
Tutius est igitur fictis contendere verbis,
10
quam pugnare manu! Sed nec mihi dicere promptum,
nec facere est isti: quantumque ego Marte feroci
quantum acie valeo, tantum valet iste loquendo.
Nec memoranda tamen vobis mea facta, Pelasgi,
esse reor: vidistis enim. Sua narret Ulixes,
15
quae sine teste gerit, quorum nox conscia sola est.
Praemia magna peto, fateor; sed demit honorem
aemulus: Aiaci non est tenuisse superbum,
sit licet hoc ingens, quidquid speravit Ulixes.
Iste tulit pretium iam nunc temptaminis huius,
20
quod, cum victus erit, mecum certasse feretur.
Atque ego, si virtus in me dubitabilis esset,
nobilitate potens essem, Telamone creatus,
moenia qui forti Troiana sub Hercule cepit
litoraque intravit Pagasaea Colcha carina.
25
Aeacus huic pater est, qui iura silentibus illic
reddit, ubi Aeoliden saxum grave Sisyphon urget.
Aeacon agnoscit summus prolemque fatetur
Iuppiter esse suam: sic a Iove tertius Aiax.
Nec tamen haec series in causam prosit, Achivi,
30
si mihi cum magno non est communis Achille:
frater erat, fraterna peto! Quid sanguine cretus
Sisyphio furtisque et fraude simillimus illi
inseris Aeacidis alienae nomina gentis?
An quod in arma prior nulloque sub indice veni,
35
arma neganda mihi, potiorque videbitur ille,
ultima qui cepit detrectavitque furore
militiam ficto, donec sollertior isto
et sibi inutilior timidi commenta retexit
Naupliades animi vitataque traxit ad arma?
40
Optima num sumat, quia sumere noluit ulla:
nos inhonorati et donis patruelibus orbi,
obtulimus quia nos ad prima pericula, simus?
Atque utinam aut verus furor ille, aut creditus esset,
nec comes hic Phrygias umquam venisset ad arces
45
hortator scelerum. Non te, Poeantia proles,
expositum Lemnos nostro cum crimine haberet!
Qui nunc, ut memorant, silvestribus abditus antris
saxa moves gemitu Laertiadaeque precaris
quae meruit: quae, si di sunt, non vana precaris!
50
Et nunc ille eadem nobis iuratus in arma,
heu! pars una ducum, quo successore sagittae
Herculis utuntur, fractus morboque fameque
velaturque aliturque avibus, volucresque petendo
debita Troianis exercet spicula fatis.
55
Ille tamen vivit, quia non comitavit Ulixen;
mallet et infelix Palamedes esse relictus:
viveret aut certe letum sine crimine haberet!
Quem male convicti nimium memor iste furoris
prodere rem Danaam finxit fictumque probavit
60
crimen et ostendit, quod iam praefoderat, aurum.
Ergo aut exsilio vires subduxit Achivis,
aut nece: sic pugnat, sic est metuendus Ulixes.
Qui licet eloquio fidum quoque Nestora vincat,
haud tamen efficiet, desertum ut Nestora crimen
65
esse rear nullum. Qui cum imploraret Ulixem
vulnere tardus equi fessusque senilibus annis,
proditus a socio est. Non haec mihi crimina fingi
scit bene Tydides, qui nomine saepe vocatum
corripuit trepidoque fugam exprobravit amico.
70
Adspiciunt oculis superi mortalia iustis!
En eget auxilio, qui non tulit, utque reliquit,
sic linquendus erat: legem sibi dixerat ipse.
Conclamat socios: adsum videoque trementem
pallentemque metu et metuentem morte futura;
75
opposui molem clipei texique iacentem
servavique animam (minimum est hic laudis) inertem.
Si perstas certare, locum redeamus in illum:
redde hostem vulnusque tuum solitumque timorem
post clipeumque late et mecum contende sub illo!
80
At postquam eripui, cui standi vulnera vires
non dederant, nullo tardatus vulnere fugit.
Hector adest secumque deos in proelia ducit,
quaque ruit, non tu tantum terreris, Ulixe,
sed fortes etiam: tantum trahit ille timoris.
85
Hunc ego sanguineae successu caedis ovantem
eminus ingenti resupinum pondere fudi,
hunc ego poscentem, cum quo concurreret, unus
sustinui, sortemque meam vovistis, Achivi,
et vestrae valuere preces! Si quaeritis huius
90
fortunam pugnae, non sum superatus ab illo.
Ecce ferunt Troes ferrumque ignesque Iovemque
in Danaas classes: ubi nunc facundus Ulixes?
Nempe ego mille meo protexi pectore puppes,
spem vestri reditus: date pro tot navibus arma!
95
Quod si vera licet mihi dicere, quaeritur istis,
quam mihi, maior honos, coniunctaque gloria nostra est,
atque Aiax armis, non Aiaci arma petuntur.
Conferat his Ithacus Rhesum imbellemque Dolona
Priamidenque Helenum rapta cum Pallade captum:
100
luce nihil gestum est, nihil est Diomede remoto.
Si semel ista datis meritis tam vilibus arma,
dividite, et pars sit maior Diomedis in illis!
Quo tamen haec Ithaco, qui clam, qui semper inermis
rem gerit et furtis incautum decipit hostem?
105
Ipse nitor galeae claro radiantis ab auro
insidias prodet manifestabitque latentem.
Sed neque Dulichius sub Achillis casside vertex
pondera tanta feret, nec non onerosa gravisque
Pelias hasta potest imbellibus esse lacertis,
110
nec clipeus vasti concretus imagine mundi
conveniet timidae nataeque ad furta sinistrae:
debilitaturum quid te petis, Improbe, munus?
Quod tibi si populi donaverit error Achivi,
cur spolieris, erit, non cur metuaris ab hoste,
115
et fuga, qua sola cunctos, timidissime, vincis,
tarda futura tibi est gestamina tanta trahenti.
Adde quod iste tuus, tam raro proelia passus,
integer est clipeus: nostro, qui tela ferendo
mille patet plagis, novus est successor habendus.
120
Denique (quid verbis opus est?) spectemur agendo!
Arma viri fortis medios mittantur in hostes:
inde iubete peti et referentem ornate relatis?”
Finierat Telamone satus vulgique secutum
ultima murmur erat, donec Laertius heros
125
adstitit atque oculos paulum tellure moratos
sustulit ad proceres exspectatoque resolvit
ora sono; neque abest facundis gratia dictis.
“Si mea cum vestris valuissent vota, Pelasgi,
non foret ambiguus tanti certaminis heres,
130
tuque tuis armis, nos te poteremur, Achille.
Quem quoniam non aequa mihi vobisque negarunt
fata” (manuque simul veluti lacrimantia tersit
lumina), “quis magno melius succedit Achilli,
quam per quem magnus Danais successit Achilles?
135
Huic modo ne prosit, quod, uti est, hebes esse videtur,
neve mihi noceat, quod vobis semper, Achivi,
profuit ingenium, meaque haec facundia, siqua est,
quae nunc pro domino, pro vobis saepe locuta est,
invidia careat, bona nec sua quisque recuset.
140
Nam genus et proavos et quae non fecimus ipsi,
vix ea nostra voco; sed enim quia rettulit Aiax
esse Iovis pronepos, nostri quoque sanguinis auctor
Iuppiter est, totidemque gradus distamus ab illo.
Nam mihi Laertes pater est, Arcesius illi,
145
Iuppiter huic, neque in his quisquam damnatus et exsul.
Est quoque per matrem Cyllenius addita nobis
altera nobilitas: deus est in utroque parente.
Sed neque materno quod sum generosior ortu,
nec mihi quod pater est fraterni sanguinis insons,
150
proposita arma peto: meritis expendite causam,
dummodo, quod fratres Telamon Peleusque fuerunt,
Aiacis meritum non sit nec sanguinis ordo,
sed virtutis honor spoliis quaeratur in istis!
Aut si proximitas primusque requiritur heres,
155
est genitor Peleus, est Pyrrhus filius illi.
Quis locus Aiaci? Phthiam haec Scyrumve ferantur!
Nec minus est isto Teucer patruelis Achilli:
num petit ille tamen? num si petat, auferat illa?
Ergo operum quoniam nudum certamen habetur:
160
plura quidem feci, quam quae comprendere dictis
in promptu mihi sit; rerum tamen ordine ducar.
Praescia venturi genetrix Nereia leti
dissimulat cultu natum, et deceperat omnes,
in quibus Aiacem, sumptae fallacia vestis.
165
Arma ego femineis animum motura virilem
mercibus inserui, neque adhuc proiecerat heros
virgineos habitus, cum parmam hastamque tenenti
“nate dea,” dixi “tibi se peritura reservant
Pergama! quid dubitas ingentem evertere Troiam?”
170
iniecique manum fortemque ad fortia misi.
Ergo opera illius mea sunt: ego Telephon hasta
pugnantem domui, victum orantemque refeci;
quod Thebae cecidere, meum est, me credite Lesbon,
me Tenedon Chrysenque et Cillan, Apollinis urbes,
175
et Scyrum cepisse, mea concussa putate
procubuisse solo Lyrnesia moenia dextra,
utque alias taceam, qui saevum perdere posset
Hectora, nempe dedi: per me iacet inclitus Hector.
Illis haec armis, quibus est inventus Achilles,
180
arma peto: vivo dederam, post fata reposco. —
Ut dolor unius Danaos pervenit ad omnes
Aulidaque Euboicam complerunt mille carinae,
exspectata diu, nulla aut contraria classi
flamina erant, duraeque iubent Agamemnona sortes
185
inmeritam saevae natam mactare Dianae.
Denegat hoc genitor divisque irascitur ipsis
atque in rege tamen pater est. Ego mite parentis
ingenium verbis ad publica commoda verti.
Nunc equidem (fateor, fassoque ignoscat Atrides!)
190
difficilem tenui sub iniquo iudice causam.
Hunc tamen utilitas populi fraterque datique
summa movet sceptri, laudem ut cum sanguine penset.
Mittor et ad matrem, quae non hortanda, sed astu
decipienda fuit: quo si Telamonius isset,
195
orba suis essent etiamnum lintea ventis.
Mittor et Iliacas audax orator ad arces,
visaque et intrata est altae mihi curia Troiae
(plenaque adhuc erat illa viris), interritus egi,
quam mihi mandarat communis Graecia causam,
200
accusoque Parim praedamque Helenamque reposco
et moveo Priamum Priamoque Antenora iunctum.
At Paris et fratres et qui rapuere sub illo,
ni tenuere manus (scis hoc, Menelae) nefandas,
primaque lux nostri tecum fuit illa pericli.
205
Longa referre mora est, quae consilioque manuque
utiliter feci spatiosi tempore belli.
Post acies primas urbis se moenibus hostes
continuere diu, nec aperti copia Martis
ulla fuit: decimo demum pugnavimus anno.
210
Quid facis interea, qui nil nisi proelia, nosti?
Quis tuus usus erat? Nam si mea facta requiris,
hostibus insidior, fossas munimine cingo,
consolor socios, ut longi taedia belli
mente ferant placida, doceo, quo simus alendi
215
armandique modo, mittor, quo postulat usus.
Ecce Iovis monitu, deceptus imagine somni,
rex iubet incepti curam dimittere belli.
Ille potest auctore suam defendere vocem:
non sinat hoc Aiax delendaque Pergama poscat,
220
quodque potest, pugnet! Cur non remoratur ituros?
Cur non arma capit? det, quod vaga turba sequatur!
Non erat hoc nimium numquam nisi magna loquenti.
Quid quod et ipse fugit? Vidi, puduitque videre,
cum tu terga dares inhonestaque vela parares.
225
Nec mora, “quid facitis? quae vos dementia” dixi
“concitat, o socii? captam dimittite Troiam!
Quidve domum fertis decimo, nisi dedecus, anno?”
Talibus atque aliis, in quae dolor ipse disertum
fecerat, aversos profuga de classe reduxi.
[*]
230
Convocat Atrides socios terrore paventes;
nec Telamoniades etiam nunc hiscere quicquam
audet, at ausus erat reges incessere dictis
Thersites etiam, per me haud impune protervus!
Erigor et trepidos cives exhortor in hostem
235
amissamque mea virtutem voce reposco.
Tempore ab hoc, quodcumque potest fecisse videri
fortiter iste, meum est, qui dantem terga retraxi.
Denique de Danais quis te laudatve petitve?
At sua Tydides mecum communicat acta,
240
me probat et socio semper confidit Ulixe.
Est aliquid, de tot Graiorum milibus unum
a Diomede legi (nec me sors ire iubebat !),
si tamen et spreto noctisque hostisque periclo
ausum eadem, quae nos, Phrygia de gente Dolona
245
interimo, non ante tamen, quam cuncta coegi
prodere, et edidici, quid perfida Troia pararet.
Omnia cognoram, nec, quod specularer, habebam,
et iam promissa poteram cum laude reverti.
Haud contentus eo petii tentoria Rhesi
250
inque suis ipsum castris comitesque peremi
atque ita captivo victor votisque potitus
ingredior curru laetos imitante triumphos;
cuius equos pretium pro nocte poposcerat hostis,
arma negate mihi, fueritque benignior Aiax!
255
Quid Lycii referam Sarpedonis agmina ferro
devastata meo? Cum multo sanguine fudi
Coeranon Iphitiden et Alastoraque Chromiumque
Alcandrumque Haliumque Noemonaque Prytanimque,
exitioque dedi cum Chersidamante Thoona
260
et Charopem fatisque inmitibus Ennomon actum
quique minus celebres nostra sub moenibus urbis
procubuere manu. Sunt et mihi vulnera, cives,
ipso pulchra loco; nec vanis credite verbis:
adspicite en!” vestemque manu deduxit et “haec sunt
265
pectora semper” ait “vestris exercita rebus.
At nil impendit per tot Telamonius annos
sanguinis in socios et habet sine vulnere corpus!
Quid tamen hoc refert, si se pro classe Pelasga
arma tulisse refert contra Troasque Iovemque?
270
Confiteorque, tulit (neque enim benefacta maligne
detractare meum est), sed ne communia solus
occupet atque aliquem vobis quoque reddat honorem,
reppulit Actorides sub imagine tutus Achillis
Troas ab arsuris cum defensore carinis.
275
Ausum etiam Hectoreis solum concurrere telis
se putat, oblitus regisque ducumque meique,
nonus in officio et praelatus munere sortis.
Sed tamen eventus vestrae, fortissime, pugnae
quis fuit? Hector abit violatus vulnere nullo!
280
Me miserum, quanto cogor meminisse dolore
temporis illius, quo Graium murus, Achilles
procubuit! Nec me lacrimae luctusque timorque
tardarunt, quin corpus humo sublime referrem.
His umeris, his, inquam, umeris ego corpus Achillis.
285
et simul arma tuli, quae nunc quoque ferre laboro!
Sunt mihi, quae valeant in talia pondera, vires,
est animus certe vestros sensurus honores.
Scilicet idcirco pro nato caerula mater
ambitiosa suo fuit, ut caelestia dona,
290
artis opus tantae, rudis et sine pectore miles
indueret? neque enim clipei caelamina novit,
Oceanum et terras cumque alto sidera caelo
Pleiadasque hyadasque inmunemque aequoris arcton
diversasque urbes nitidumque Orionis ensem:
[*]
295
postulat, ut capiat, quae non intelligit, arma!
Quid quod me duri fugientem munera belli
arguit incepto serum accessisse labori,
nec se magnanimo maledicere sentit Achilli?
Si simulasse vocas crimen, simulavimus ambo;
300
si mora pro culpa est, ego sum maturior illo.
Me pia detinuit coniunx, pia mater Achillem,
primaque sunt illis data tempora, cetera vobis.
Haud timeo, si iam nequeam defendere, crimen
cum tanto commune viro: deprensus Ulixis
305
ingenio tamen ille, at non Aiacis Ulixes!
Neve in me stolidae convicia fundere linguae
admiremur eum, vobis quoque digna pudore
obicit. An falso Palameden crimine turpe est
accusasse mihi, vobis damnasse decorum?
310
Sed neque Naupliades facinus defendere tantum
tamque patens valuit, nec vos audistis in illo
crimina: vidistis, pretioque obiecta patebant.
Nec Poeantiaden quod habet Vulcania Lemnos,
esse reus merui: factum defendite vestrum,
315
consensistis enim. Nec me suasisse negabo,
ut se subtraheret bellique viaeque labori
temptaretque feros requie finire dolores.
Paruit et vivit! Non haec sententia tantum
fida, sed et felix, cum sit satis esse fidelem.
320
Quem quoniam vates delenda ad Pergama poscunt,
ne mandate mihi: melius Telamonius ibit
eloquioque virum morbis iraque furentem
molliet aut aliqua producet callidus arte.
Ante retro Simois fluet et sine frondibus Ide
325
stabit et auxilium promittet Achaia Troiae,
quam, cessante meo pro vestris pectore rebus,
Aiacis stolidi Danais sollertia prosit!
Sis licet infestus sociis regique mihique,
dure Philoctete, licet exsecrere meumque
330
devoveas sine fine caput cupiasque dolenti
me tibi forte dari nostrumque haurire cruorem,
[*]
utque tui mihi, sic fiat tibi copia nostri:
te tamen adgrediar mecumque reducere nitar,
tamque tuis potiar (faveat Fortuna!) sagittis,
335
quam sum Dardanio, quem cepi, vate potitus,
quam responsa deum Troianaque fata retexi,
quam rapui Phrygiae signum penetrale Minervae
hostibus e mediis. Et se mihi comparat Aiax?
Nempe capi Troiam prohibebant fata sine illo:
340
fortis ubi est Aiax? Ubi sunt ingentia magni
verba viri? Cur hic metuis? cur audet Ulixes
ire per excubias et se committere nocti
perque feros enses non tantum moenia Troum,
verum etiam summas arces intrare suaque
345
eripere aede deam raptamque adferre per hostes?
Quae nisi fecissem, frustra Telamone creatus
gestasset laeva taurorum tergora septem.
Illa nocte mihi Troiae victoria parta est,
Pergama tunc vici, cum vinci posse coegi!
350
Desine Tydiden vultuque et murmure nobis
ostentare meum: pars est sua laudis in illo.
Nec tu, cum socia clipeum pro classe tenebas,
solus eras: tibi turba comes, mihi contigit unus.
Qui nisi pugnacem sciret sapiente minorem
355
esse nec indomitae deberi praemia dextrae,
ipse quoque haec peteret, peteret moderatior Aiax
Eurypylusque ferox claroque Andraemone natus,
nec minus Idomeneus patriaque creatus eadem
Meriones, peteret maioris frater Atridae:
360
quippe manu fortes nec sunt tibi Marte secundi,
consiliis cessere meis. Tibi dextera bello
utilis: ingenium est, quod eget moderamine nostro;
tu vires sine mente geris, mihi cura futuri;
tu pugnare potes, pugnandi tempora mecum
365
eligit Atrides; tu tantum corpore prodes,
nos animo; quantoque ratem qui temperat, anteit
remigis officium, quanto dux milite maior,
tantum ego te supero; nec non in corpore nostro
pectora sunt potiora manu: vigor omnis in illis.
370
At vos, o proceres, vigili date praemia vestro,
proque tot annorum cura, quibus anxius egi,
hunc titulum meritis pensandum reddite nostris.
Iam labor in fine est: obstantia fata removi
altaque posse capi faciendo Pergama cepi.
375
Per spes nunc socias casuraque moenia Troum
perque deos oro, quos hosti nuper ademi,
per siquid superest, quod sit sapienter agendum,
siquid adhuc audax ex praecipitique petendum est,
[*]
si Troiae fatis aliquid restare putatis,
380
este mei memores! Aut si mihi non datis arma,
huic date!” — et ostendit signum fatale Minervae.
Mota manus procerum est, et quid facundia posset,
re patuit, fortisque viri tulit arma disertus.
Hectora qui solus, qui ferrum ignesque Iovemque
385
sustinuit totiens, unam non sustinet iram,
invictumque virum vicit dolor: arripit ensem
et “meus hic certe est! an et hunc sibi poscit Ulixes?
Hoc” ait “utendum est in me mihi, quique cruore
saepe Phrygum maduit, domini nunc caede madebit,
390
ne quisquam Aiacem possit superare nisi Aiax.”
Dixit et in pectus tum demum vulnera passum,
qua patuit ferro, letalem condidit ensem.
Nec valuere manus infixum educere telum:
expulit ipse cruor, rubefactaque sanguine tellus
395
purpureum viridi genuit de caespite florem,
qui prius Oebalio fuerat de vulnere natus;
littera communis mediis pueroque viroque
incripta est foliis, haec nominis, illa querellae.
Hecuba.
Victor ad Hypsipyles patriam clarique Thoantis
400
et veterum terras infames caede virorum
vela dat, ut referat Tirynthia tela, sagittas.
Quae postquam ad Graios, domino comitante, revexit,
imposita estque fero tandem manus ultima bello,
[*]
Troia simul Priamusque cadunt: Priameia coniunx
405
perdidit infelix hominis post omnia formam
externasque novo latratu terruit auras,
longus in angustum qua clauditur Hellespontus.
Ilion ardebat, neque adhuc consederat ignis,
exiguumque senis Priami Iovis ara cruorem
410
combiberat tracta atque comis antistita Phoebi
non profecturas tendebat ad aethera palmas.
Dardanidas matres patriorum signa deorum,
dum licet, amplexas succensaque templa tenentes
invidiosa trahunt victores praemia Grai.
415
Mittitur Astyanax illis de turribus, unde
pugnantem pro se proavitaque regna tuentem
saepe videre patrem monstratum a matre solebat.
Iamque viam suadet boreas, flatuque secundo
carbasa mota sonant, iubet uti navita ventis.
420
“Troia, vale! rapimur” clamant, dant oscula terrae
Troades et patriae fumantia tecta relinquunt.
Ultima conscendit classem (miserabile visu!)
in mediis Hecube natorum inventa sepulcris:
prensantem tumulos atque ossibus oscula dantem
425
Dulichiae traxere manus, tamen unius hausit
inque sinu cineres secum tulit Hectoris haustos;
Hectoris in tumulo canum de vertice crinem,
inferias inopes, crinem lacrimasque reliquit.
Est, ubi Troia fuit, Phrygiae contraria tellus,
430
Bistoniis habitata viris: Polymestoris illic
regia dives erat, cui te commisit alendum
clam, Polydore, pater Phrygiisque removit ab armis,
consilium sapiens, sceleris nisi praemia magnas
adiecisset opes, animi inritamen avari.
435
Ut cecidit fortuna Phrygum, capit impius ensem
rex Thracum iuguloque sui demisit alumni
et, tamquam tolli cum corpore crimina possent,
exanimem scopulo subiectas misit in undas.
Litore Threicio classem religarat Atrides,
440
dum mare pacatum, dum ventus amicior esset.
Hic subito, quantus cum viveret esse solebat,
exit humo late rupta similisque minanti
temporis illius vultum referebat Achilles,
quo ferus iniustum petiit Agamemnona ferro,
445
“inmemores” que “mei disceditis” inquit “Achivi,
obrutaque est mecum virtutis gratia nostrae?
Ne facite! utque meum non sit sine honore sepulcrum,
placet Achilleos mactata Polyxena manes!”
Dixit, et inmiti sociis parentibus umbrae,
450
rapta sinu matris, quam iam prope sola fovebat,
fortis et infelix et plus quam femina virgo
ducitur ad tumulum diroque fit hostia busto.
Quae memor ipsa sui, postquam crudelibus aris
admota est sensitque sibi fera sacra parari,
455
utque Neoptolemum stantem ferrumque tenentem
utque suo vidit figentem lumina vultu,
utere iamdudum generoso sanguine!” dixit,
“nulla mora est: aut tu iugulo vel pectore telum
conde meo! (iugulumque simul pectusque retexit)
[*]
460
scilicet haud ulli servire Polyxena vellem.
haud per tale sacrum numen placabitis ullum!
Mors tantum vellem matrem mea fallere posset!
Mater obest minuitque necis mihi gaudia, quamvis
non mea mors illi, verum sua vita gemenda est.
465
Vos modo, ne Stygios adeam non libera manes,
ite procul, si iusta peto, tactuque viriles
virgineo removete manus! Acceptior illi,
quisquis is est, quem caede mea placare paratis,
liber erit sanguis. Siquos tamen ultima nostri
470
verba movent oris (Priami vos filia regis,
nunc captiva rogat), genetrici corpus inemptum
reddite, neve auro redimat ius triste sepulcri,
sed lacrimis! Tunc, cum poterat, redimebat et auro.”
Dixerat, at populus lacrimas, quas illa tenebat,
475
non tenet; ipse etiam flens invitusque sacerdos
praebita coniecto rupit praecordia ferro.
Illa super terram defecto poplite labens
pertulit intrepidos ad fata novissima vultus.
Tunc quoque cura fuit partes velare tegendas,
480
cum caderet, castique decus servare pudoris.
Troades excipiunt deploratosque recensent
Priamidas et quid dederit domus una cruoris,
teque gemunt, virgo, teque, o modo regia coniunx,
regia dicta parens, Asiae florentis imago,
485
nunc etiam praedae mala sors, quam victor Ulixes
esse suam nollet, nisi quod tamen Hectora partu
edideras: dominum matri vix repperit Hector!
Quae corpus complexa animae tam fortis inane,
quas totiens patriae dederat natisque viroque,
490
huic quoque dat lacrimas lacrimas in vulnera fundit
osculaque ore tegit consuetaque pectora plangit
canitiemque suam concreto in sanguine verrens
plura quidem, sed et haec laniato pectore dixit:
“Nata, tuae (quid enim superest?) dolor ultime matris,
495
nata, iaces, videoque tuum, mea vulnera, pectus,
et ne perdiderim quemquam sine caede meorum,
tu quoque vulnus habes! At te, quia femina, rebar
a ferro tutam: cecidisti et femina ferro,
totque tuos idem fratres, te perdidit idem,
500
exitium Troiae nostrique orbator, Achilles.
At postquam cecidit Paridis Phoebique sagittis,
“nunc certe,” dixi, “non est metuendus Achilles!rsquo;
Nunc quoque mi metuendus erat: cinis ipse sepulti
in genus hoc saevit, tumulo quoque sensimus hostem.
505
Aeacidae fecunda fui! Iacet Ilion ingens,
eventuque gravi finita est publica clades, —
sed finita tamen; soli mihi Pergama restant,
in cursuque meus dolor est: modo maxima rerum,
tot generis natisque potens nuribusque viroque,
510
nunc trahor exul, inops, tumulis avulsa meorum,
Penelopae munus; quae me data pensa trahentem
matribus ostendens Ithacis “haec Hectoris illa est
clara parens, haec est” dicet “Priameia coniunx!”
Postque tot amissos tu nunc, quae sola levabas
515
maternos luctus, hostilia busta piasti!
Inferias hosti peperi! Quo ferrea resto?
Quidve moror? Quo me servas, annosa senectus?
Quo, di crudeles, nisi uti nova funera cernam,
vivacem differtis anum? Quis posse putaret
520
felicem Priamum post diruta Pergama dici?
Felix morte sua est, nec te, mea nata, peremptam
adspicit et vitam pariter regnumque reliquit.
At, puto, funeribus dotabere, regia virgo,
condeturque tuum monumentis corpus avitis.
525
Non haec est fortuna domus: tibi munera matris
contingent fletus peregrinaeque haustus harenae!
Omnia perdidimus: superest, cur vivere tempus
in breve sustineam, proles gratissima matri,
nunc solus, quondam minimus de stirpe virili,
530
has datus Ismario regi Polydorus in oras.
Quid moror interea crudelia vulnera lymphis
abluere et sparsos inmiti sanguine vultus?”
Dixit et ad litus passu processit anili,
albentes lacerata comas. “Date, Troades, urnam”
535
dixerat infelix, liquidas hauriret ut undas:
adspicit eiectum Polydori in litore corpus
factaque Threiciis ingentia vulnera telis!
Troades exclamant: obmutuit illa dolore,
et pariter vocem lacrimasque introrsus obortas
540
devorat ipse dolor, duroque simillima saxo
torpet et adversa figit modo lumina terra,
interdum torvos sustollit ad aethera vultus,
nunc positi spectat vultum, nunc vulnera nati
vulnera praecipue, seque armat et instruit iram.”
545
Qua simul exarsit, tamquam regina maneret,
ulcisci statuit poenaeque in imagine tota est,
utque furit catulo lactente orbata leaena
signaque nacta pedum sequitur, quem non videt, hostem,
sic Hecube, postquam cum luctu miscuit iram,
550
non oblita animorum, annorum oblita suorum,
vadit ad artificem dirae, Polymestora, caedis
conloquiumque petit: nam se monstrare relictum
velle latens illi, quod nato redderet, aurum.
Credidit Odrysius praedaeque adsuetus amore
555
in secreta venit. Tum blando callidus ore
“tolle moras, Hecube,” dixit, “da munera nato!
Omne fore illius quod das, quod et ante dedisti,
per superos iuro.” Spectat truculenta loquentem
falsaque iurantem tumidaque exaestuat ira
560
atque ita correpto captivarum agmina matrum
invocat et digitos in perfida lumina condit
expellitque genis oculos (facit ira nocentem)
immergitque manus, foedataque sanguine sonti
non lumen (neque enim superest), loca luminis haurit.
565
Clade sui Thracum gens inritata tyranni
Troada telorum lapidumque incessere iactu
coepit. At haec missum rauco cum murmure saxum
morsibus insequitur, rictuque in verba parato
latravit, conata loqui: locus exstat et ex re
570
nomen habet, veterumque diu memor illa malorum
tum quoque Sithonios ululavit maesta per agros.
illius Troasque suos hostesque Pelasgos,
illius fortuna deos quoque moverat omnes,
sic omnes, ut et ipsa Iovis coniunxque sororque
575
eventus Hecubam meruisse negaverit illos.
Memnon.
Non vacat Aurorae, quamquam isdem faverat armis,
cladibus et casu Troiaeque Hecubaeque moveri.
Cura deam proprior luctusque domesticus angit
Memnonis amissi, Phrygiis quem lutea campis
580
vidit Achillea pereuntem cuspide mater:
vidit, et ille rubor, quo matutina rubescunt
tempora, palluerat, latuitque in nubibus aether.
At non impositos supremis ignibus artus
sustinuit spectare parens, sed crine soluto,
585
sicut erat, magni genibus procumbere non est
dedignata Iovis lacrimisque has addere voces:
“Omnibus inferior, quas sustinet aureus aether
(nam mihi sunt totum rarissima templa per orbem),
diva tamen veni, non ut delubra diesque
590
des mihi sacrificos caliturasque ignibus aras.
Si tamen adspicias, quantum tibi femina praestem,
tum cum luce nova noctis confinia servo,
praemia danda putes; sed non ea cura neque hic est
nunc status Aurorae, meritos ut poscat honores:
595
Memnonis orba mei venio, qui fortia frustra
pro patruo tulit arma suo primisque sub annis
occidit a forti, sic vos voluistis, Achille.
Da, precor, huic aliquem, solacia mortis, honorem,
summe deum rector, maternaque vulnera leni.”
600
Iuppiter adnuerat, cum Memnonis arduus alto
corruit igne rogus nigrique volumine fumi
infecere diem (veluti cum flumina natas
exhalant nebulas, nec sol admittitur infra);
atra favilla volat glomerataque corpus in unum
605
densetur faciemque capit sumitque calorem
atque animam ex igni (levitas sua praebuit alas),
et primo similis volucri, mox vera volucris
insonuit pennis: pariter sonuere sorores
innumerae, quibus est eadem natalis origo,
610
terque rogum lustrant, et consonus exit in auras
ter plangor: quarto seducunt castra volatu.
Tam duo diversa populi de parte feroces
bella gerunt rostrisque et aduncis unguibus iras
exercent alasque adversaque pectora iactant
615
inferiaeque cadunt cineri cognata sepulto
corpora seque viro forti meminere creatas.
praepetibus subitis nomen facit auctor: ab illo
Memnonides dictae, cum sol duodena peregit
signa, parentali moriturae voce rebellant.
620
Ergo aliis latrasse Dymantida flebile visum est:
luctibus est Aurora suis intenta, piasque
nunc quoque dat lacrimas et toto rorat in orbe.
Aeneas apud Anium. Scylla.
Non tamen eversam Troiae cum moenibus esse
spem quoque fata sinunt: sacra et, sacra altera, patrem
625
fert umeris, venerabile onus, Cythereius heros:
de tantis opibus praedam pius eligit illam
Ascaniumque suum profugaque per aequora classe
fertur ab Antandro scelerataque limina Thracum
et Polydoreo manantem sanguine terram
630
linquit et utilibus ventis aestuque secundo
intrat Apollineam sociis comitantibus urbem.
Hunc Anius, quo rege homines, antistite Phoebus
rite colebatur, temploque domoque recepit
urbemque ostendit delubraque nota duasque
635
Latona quondam stirpes pariente retentas.
Ture dato flammis vinoque in tura profuso
caesarumque boum fibris de more crematis
regia tecta petunt positisque tapetibus altis
munera cum liquido capiunt Cerealia Baccho.
640
Tum pius Anchises: “O Phoebi lecte sacerdos,
fallor, an et natum, cum primum haec moenia vidi,
bisque duas natas, quantum reminiscor, habebas?”
Huic Anius niveis circumdata tempora vittis
concutiens et tristis ait: “Non falleris, heros
645
maxime: vidisti natorum quinque parentem,
quem nunc (tanta homines rerum inconstantia versat!)
paene vides orbum. Quod enim mihi filius absens
auxilium, quem dicta suo de nomine tellus
Andros habet pro patre locumque et regna tenentem?
650
Delius augurium dedit huic, dedit altera Liber
femineae stirpi voto maiora fideque
munera: nam tactu natarum cuncta mearum
in segetem laticemque meri canaeque Minervae
transformabantur, divesque erat usus in illis.
655
Hoc ubi cognovit Troiae populator Atrides,
ne non ex aliqua vestram sensisse procellam
nos quoque parte putes, armorum viribus usus
abstrahit invitas gremio genitoris, alantque
imperat Argolicam caelesti munere classem.
660
Effugiunt, quo quaeque potest: Euboea duabus,
et totidem natis Andros fraterna petita est.
Miles adest et, ni dedantur, bella minatur.
Victa metu pietas: consortia corpora poenae
dedidit (et timido possis ignoscere fratri:
665
non hic Aeneas, non, qui defenderet Andron,
Hector erat, per quem decimum durastis in annum);
iamque parabantur captivis vincla lacertis:
illae tollentes etiamnum libera caelo
bracchia “Bacche pater, fer opem!” dixere, tulitque
670
muneris auctor opem, — si miro perdere more
ferre vocatur opem, nec qua ratione figuram
perdiderint, potui scire aut nunc dicere possum;
summa mali nota est: pennas sumpsere tuaeque
coniugis in volucres, niveas abiere columbas.”
675
Talibus atque aliis postquam convivia dictis
implerunt, mensa somnum petiere remota,
cumque die surgunt adeuntque oracula Phoebi:
qui petere antiquam matrem cognataque iussit
litora; prosequitur rex et dat munus ituris,
680
Anchisae sceptrum, chlamydem pharetramque nepoti,
cratera Aeneae, quem quondam transtulit illi
hospes ab Aoniis Therses Ismenius oris.
Miserat hunc illi Therses, fabricaverat Alcon
Hyleus et longo caelaverat argumento.
685
Urbs erat, et septem posses ostendere portas:
hae pro nomine erant et, quae foret illa, docebant.
Ante urbem exequiae tumulique ignesque rogique
effusaeque comas et apertae pectora matres
significant luctum: nymphae quoque flere videntur
690
siccatosque queri fontes, sine frondibus arbor
nuda riget, rodunt arentia saxa capellae.
Ecce facit mediis natas Orione Thebis,
agmen femineum, iugulo dare pectus aperto,
illas demisso per inertia vulnera telo
695
pro populo cecidisse suo pulchrisque per urbem
funeribus ferri celebrique in parte cremari,
tum de virginea geminos exire favilla,
ne genus intereat, iuvenes, quos fama Coronos
nominat, et cineri materno ducere pompam.
700
Hactenus antiquo signis fulgentibus aere,
summus inaurato crater erat asper acantho.
Nec leviora datis Troiani dona remittunt
dantque sacerdoti custodem turis acerram,
dant pateram claramque auro gemmisque coronam.
GALATEA AND POLYPHEMUS
705
Inde recordati Teucros a sanguine Teucri
ducere principium, Cretam tenuere locique
ferre diu nequiere Iovem, centumque relictis
urbibus Ausonios optant contingere portus:
saevit hiems iactatque viros, Strophadumque receptos
710
portubus infidis exterruit ales Aello.
Et iam Dulichios portus Ithacamque Samonque
Neritiasque domus, regnum fallacis Ulixis,
praeter erant vecti: certatam lite deorum
Ambraciam versique vident sub imagine saxum
715
iudicis, Actiaco quae nunc ab Apolline nota est,
vocalemque sua terram Dodonida quercu
Chaoniosque sinus, ubi nati rege Molosso
inpia subiectis fugere incendia pennis.
Proxima Phaeacum felicibus obsita pomis
720
rura petunt, Epiros ab his regnataque vati
Buthrotos Phrygio simulataque Troia tenetur.
Inde futurorum certi, quae cuncta fideli
Priamides Helenus monitu praedixerat, intrant
Sicaniam: tribus haec excurrit in aequora pinnis,
725
e quibus imbriferos est versa Pachynos ad austros,
mollibus expositum zephyris Lilybaeon, ad arctos
aequoris expertes spectat boreamque Peloros.
Hac subeunt Teucri, et remis aestuque secundo
sub noctem potitur Zanclaea classis harena.
730
Scylla latus dextrum, laevum inrequieta Charybdis
infestat: vorat haec raptas revomitque carinas,
illa feris atram canibus succingitur alvum,
virginis ora gerens, et, si non omnia vates
ficta reliquerunt aliquo quoque tempore virgo.
735
Hanc multi petiere proci; quibus illa repulsis
ad pelagi nymphas, pelagi gratissima nymphis,
ibat et elusos iuvenum narrabat amores.
Quam, dum pectendos praebet Galatea capillos,
talibus adloquitur, referens suspiria, dictis:
740
“Te tamen, o virgo, genus haud inmite virorum
expetit, utque facis, potes his impune negare;
At mihi, cui pater est Nereus, quam caerula Doris
enixa est, quae sum turba quoque tuta sororum,
non nisi per luctus licuit Cyclopis amorem
745
effugere,” — et lacrimae vocem impediere loquentis.
Quas ubi marmoreo detersit pollice virgo
et solata deam est, “refer, o carissima,” dixit.
“neve tui causam tege (sic sum fida) doloris!”
Nereis his contra resecuta Crataeide natam est:
Acis et Galatea. Polyphemus.
750
“Acis erat Fauno nymphaque Symaethide cretus,
magna quidem patrisque sui matrisque voluptas,
nostra tamen maior: nam me sibi iunxerat uni.
Pulcher et octonis iterum natalibus actis
signarat teneras dubia lanugine malas.
755
Hunc ego, me Cyclops nulla cum fine petebat.
En si quaesieris, odium Cyclopis, amorne
Acidis in nobis fuerit praesentior, edam:
par utrumque fuit. Pro quanta potentia regni
est, Venus alma, tui! Nempe ille inmitis et ipsis
760
horrendus silvis et visus ab hospite nullo
impune et magni cum dis contemptor Olympi,
quid sit amor, sensit validaque cupidine captus
uritur, oblitus pecorum antrorumque suorum.
Iamque tibi formae, iamque est tibi cura placendi,
765
iam rigidos pectis rastris, Polypheme, capillos,
iam libet hirsutam tibi falce recidere barbam
et spectare feros in aqua et componere vultus.
Caedis amor feritasque sitisque inmensa cruoris
cessant, et tutae veniunt abeuntque carinae.
770
Telemus interea Siculam delatus ad Aetnen,
Telemus Eurymides, quem nulla fefellerat ales,
terribilem Polyphemon adit “lumen” que, “quod unum
fronte geris media, rapiet tibi” dixit “Ulixes!”
Risit et “o vatum stolidissime, falleris,” inquit,
775
“altera iam rapuit!” Sic frustra vera monentem
spernit et aut gradiens ingenti litora passu
degravat aut fessus sub opaca revertitur antra.
Prominet in pontum cuneatus acumine longo
collis utrumque latus circumfluit aequoris unda;
780
huc ferus ascendit Cyclops mediusque resedit,
lanigerae pecudes nullo ducente secutae.
Cui postquam pinus, baculi quae praebuit usum,
ante pedes posita est, antemnis apta ferendis,
sumptaque harundinibus compacta est fistula centum,
785
senserunt toti pastoria sibila montes,
senserunt undae; latitans ego rupe meique
Acidis in gremio residens procul auribus hausi
talia dicta meis auditaque verba notavi:
“Candidior folio nivei, Galatea, ligustri,
790
floridior pratis, longa procerior alno,
splendidior vitro, tenero lascivior haedo,
levior adsiduo detritis aequore conchis,
solibus hibernis, aestiva gratior umbra,
nobilior pomis, platano conspectior alta,
795
lucidior glacie, matura dulcior uva,
mollior et cygni plumis et lacte coacto
[*]
et, si non fugias, riguo formosior horto
saevior indomitis eadem Galatea iuvencis,
durior annosa quercu, fallacior undis,
800
lentior et salicis virgis et vitibus albis,
his inmobilior scopulis, violentior amne,
laudato pavone superbior, acrior igni,
asperior tribulis, feta truculentior ursa,
surdior aequoribus, calcato inmitior hydro,
805
et, quod praecipue vellem tibi demere possem.
Non tantum cervo claris latratibus acto,
verum etiam ventis volucrique fugacior aura!
At bene si noris, pigeat fugisse morasque
ipsa tuas damnes et me retinere labores.
810
Sunt mihi, pars montis, vivo pendentia saxo
antra, quibus nec sol medio sentitur in aestu
nec sentitur hiems; sunt poma gravantia ramos,
sunt auro similes longis in vitibus uvae,
sunt et purpureae: tibi et has servamus et illas.
815
Ipsa tuis manibus silvestri nata sub umbra
mollia fraga leges, ipsa autumnalia corna
prunaque, non solum nigro liventia suco,
verum etiam generosa novasque imitantia ceras.
Nec tibi castaneae me coniuge, nec tibi deerunt
820
arbutei fetus: omnis tibi serviet arbor.
Hoc pecus omne meum est, multae quoque vallibus errant,
multas silva tegit, multae stabulantur in antris.
Nec, si forte roges, possim tibi dicere, quot sint:
pauperis est numerare pecus! De laudibus harum
825
nil mihi credideris: praesens potes ipse videre,
ut vix circueant distentum cruribus uber.
Sunt, fetura minor, tepidis in ovilibus agni,
sunt quoque, par aetas, aliis in ovilibus haedi.
Lac mihi semper adest niveum: pars inde bibenda
830
servatur, partem liquefacta coagula durant.
Nec tibi deliciae faciles vulgataque tantum
munera contingent, dammae leporesque caperque
parve columbarum demptusve cacumine nidus:
inveni geminos, qui tecum ludere possint,
835
inter se similes, vix ut dignoscere possis,
villosae catulos in summis montibus ursae,
inveni et dixi “dominae servabimus istos!”
Iam modo caeruleo nitidum caput exsere ponto,
iam, Galatea, veni, nec munera despice nostra.
840
Certe ego me novi liquidaeque in imagine vidi
nuper aquae, placuitque mihi mea forma videnti.
Adspice, sim quantus! Non est hoc corpore maior
Iuppiter in caelo: nam vos narrare soletis,
nescio quem regnare Iovem. Coma plurima torvos
845
prominet in vultus umerosque, ut lucus, obumbrat.
Nec mea quod rigidis horrent densissima saetis
corpora, turpe puta turpis sine frondibus arbor,
turpis equus, nisi colla iubae flaventia velent;
[*]
pluma tegit volucres, ovibus sua lana decori est
850
barba viros hirtaeque decent in corpore saetae.
Unum est in media lumen mihi fronte, sed instar
ingentis clipei. Quid? non haec omnia magnus
Sol videt e caelo? Soli tamen unicus orbis!
Adde, quod in vestro genitor meus aequore regnat:
855
hunc tibi do socerum; tantum miserere precesque
supplicis exaudi! tibi enim succumbimus uni.
Quique Iovem et caelum sperno et penetrabile fulmen,
Nerei, te veneror: tua fulmine saevior ira est. —
Atque ego contemptus essem patientior huius,
860
si fugeres omnes; sed cur Cyclope repulso
Acin amas praefersque meis complexibus Acin?
Ille tamen placeatque sibi placeatque licebit,
quod nollem, Galatea, tibi; modo copia detur,
sentiet esse mihi tanto pro corpore vires!
865
Viscera viva traham divisaque membra per agros
perque tuas spargam (sic se tibi misceat!) undas.
Uror enim, laesusque exaestuat acrior ignis,
cumque suis videor translatam viribus Aetnam
pectore ferre meo: nec tu, Galatea, moveris.”
870
Talia nequiquam questus (nam cuncta videbam)
surgit et ut taurus vacca furibundus adempta,
stare nequit silvaque et notis saltibus errat:
cum ferus ignaros nec quicquam tale timentes
me videt atque Acin “video” que exclamat “et ista
875
ultima sit, faciam, veneris concordia vestrae!”
Tantaque vox, quantam Cyclops iratus habere
debuit, illa fuit: clamore perhorruit Aetne.
Ast ego vicino pavefacta sub aequore mergor,
terga fugae dederat conversa Symaethius heros
880
et “fer opem, Galatea, precor, mihi! ferte, parentes”
dixerat “et vestris periturum admittite regnis!”
Insequitur Cyclops partemque e monte revulsam
mittit, et extremus quamvis pervenit ad illum,
angulus is molis totum tamen obruit Acin.
885
At nos, quod fieri solum per fata licebat,
fecimus, ut vires adsumeret Acis avitas.
Puniceus de mole cruor manabat, et intra
temporis exiguum rubor evanescere coepit
fitque color primo turbati fluminis imbre
890
purgaturque mora; tum moles tacta dehiscit,
vivaque per rimas proceraque surgit harundo,
osque cavum saxi sonat exsultantibus undis:
miraque res, subito media tenus exstitit alvo
incinctus iuvenis flexis nova cornua cannis,
895
qui, nisi quod maior, quod toto caerulus ore,
Acis erat. Sed sic quoque erat tamen Acis, in amnem
versus, et antiquum tenuerunt flumina nomen.”
Glaucus.
Desierat Galatea loqui, coetuque soluto
discedunt placidisque natant Nereides undis.
900
Scylla redit (neque enim medio se credere ponto
audet) et aut bibula sine vestibus errat harena,
aut, ubi lassata est, seductos nacta recessus
gurgitis, inclusa sua membra refrigerat unda.
Ecce fretum scindens alti novus incola ponti,
905
nuper in Euboica versis Anthedone membris,
Glaucus adest visaeque cupidine virginis haeret
et quaecumque putat fugientem posse morari
verba refert; fugit illa tamen veloxque timore
pervenit in summum positi prope litora montis.
910
Ante fretum est ingens, apicem conlectus in unum,
longa sub arboribus convexus in aequora vertex:
constitit hic, et tuta loco, monstrumne deusne
ille sit, ignorans, admiraturque colorem
caesariemque umeros subiectaque terga tegentem,
915
ultimaque excipiat quod tortilis inguina piscis.
Sensit et innitens, quae stabat proxima, moli,
“non ego prodigium nec sum fera belua, virgo,
sed deus” inquit “aquae: nec maius in aequore Proteus
ius habet et Triton Athamantiadesque Palaemon.
920
Ante tamen mortalis eram, sed, scilicet altis
deditus aequoribus, tantum exercebar in illis.
Nam modo ducebam ducentia retia pisces,
nunc in mole sedens moderabar harundine linum.
Sunt viridi prato confinia litora, quorum
925
altera pars undis, pars altera cingitur herbis,
quas neque cornigerae morsu laesere iuvencae,
nec placidae carpsistis oves hirtaeve capellae;
non apis inde tulit conlectos semine flores,
non data sunt capiti genialia serta, neque umquam
930
falciferae secuere manus; ego primus in illo
caespite consedi, dum lina madentia sicco,
utque recenserem captivos ordine pisces,
insuper exposui, quos aut in retia casus
aut sua credulitas in aduncos egerat hamos.
935
Res similis fictae (sed quid mihi fingere prodest?):
gramine contacto coepit mea praeda moveri
et mutare latus terraque, ut in aequore, niti.
Dumque moror mirorque simul, fugit omnis in undas
turba suas dominumque novum litusque relinquunt.
940
Obstipui dubitoque diu causamque requiro,
num deus hoc aliquis, num sucus fecerit herbae.
“Quae” tamen “has” inquam “vires habet herba?”,manuque
pabula decerpsi decerptaque dente momordi.
Vix bene combiberant ignotos guttura sucos,
945
cum subito trepidare intus praecordia sensi
alteriusque rapi naturae pectus amore,
nec potui restare diu “repetenda” que “numquam
terra, vale!” dixi corpusque sub aequora mersi.
Di maris exceptum socio dignantur honore,
950
utque mihi quaecumque feram mortalia, demant,
Oceanum Tethynque rogant: ego lustror ab illis,
et purgante nefas noviens mihi carmine dicto
pectora fluminibus iubeor supponere centum;
nec mora, diversis lapsi de partibus amnes
955
totaque vertuntur supra caput aequora nostrum.
Hactenus acta tibi possum memoranda referre,
hactenus haec memini, nec mens mea cetera sensit.
Quae postquam rediit, alium me corpore toto
ac fueram nuper, neque eundem mente recepi.
960
Hanc ego tum primum viridem ferrugine barbam
caesariemque meam, quam longa per aequora verro,
ingentesque umeros et caerula bracchia vidi
cruraque pinnigero curvata novissima pisce.
Quid tamen haec species, quid dis placuisse marinis,
965
quid iuvat esse deum, si tu non tangeris istis?”
Talia dicentem, dicturum plura, reliquit
Scylla deum; furit ille inritatusque repulsa
prodigiosa petit Titanidos atria Circes.