Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
infestat: vorat haec raptas revomitque carinas,
illa feris atram canibus succingitur alvum,
virginis ora gerens, et, si non omnia vates
ficta reliquerunt aliquo quoque tempore virgo.
735
Hanc multi petiere proci; quibus illa repulsis
ad pelagi nymphas, pelagi gratissima nymphis,
ibat et elusos iuvenum narrabat amores.
Quam, dum pectendos praebet Galatea capillos,
talibus adloquitur, referens suspiria, dictis:
740
“Te tamen, o virgo, genus haud inmite virorum
expetit, utque facis, potes his impune negare;
At mihi, cui pater est Nereus, quam caerula Doris
enixa est, quae sum turba quoque tuta sororum,
non nisi per luctus licuit Cyclopis amorem
745
effugere,” — et lacrimae vocem impediere loquentis.
Quas ubi marmoreo detersit pollice virgo
et solata deam est, “refer, o carissima,” dixit.
“neve tui causam tege (sic sum fida) doloris!”
Nereis his contra resecuta Crataeide natam est:
Acis et Galatea. Polyphemus.
750
“Acis erat Fauno nymphaque Symaethide cretus,
magna quidem patrisque sui matrisque voluptas,
nostra tamen maior: nam me sibi iunxerat uni.
Pulcher et octonis iterum natalibus actis
signarat teneras dubia lanugine malas.
755
Hunc ego, me Cyclops nulla cum fine petebat.
En si quaesieris, odium Cyclopis, amorne
Acidis in nobis fuerit praesentior, edam:
par utrumque fuit. Pro quanta potentia regni
est, Venus alma, tui! Nempe ille inmitis et ipsis
760
horrendus silvis et visus ab hospite nullo