Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
ille sit, ignorans, admiraturque colorem
caesariemque umeros subiectaque terga tegentem,
915
ultimaque excipiat quod tortilis inguina piscis.
Sensit et innitens, quae stabat proxima, moli,
“non ego prodigium nec sum fera belua, virgo,
sed deus” inquit “aquae: nec maius in aequore Proteus
ius habet et Triton Athamantiadesque Palaemon.
920
Ante tamen mortalis eram, sed, scilicet altis
deditus aequoribus, tantum exercebar in illis.
Nam modo ducebam ducentia retia pisces,
nunc in mole sedens moderabar harundine linum.
Sunt viridi prato confinia litora, quorum
925
altera pars undis, pars altera cingitur herbis,
quas neque cornigerae morsu laesere iuvencae,
nec placidae carpsistis oves hirtaeve capellae;
non apis inde tulit conlectos semine flores,
non data sunt capiti genialia serta, neque umquam
930
falciferae secuere manus; ego primus in illo
caespite consedi, dum lina madentia sicco,
utque recenserem captivos ordine pisces,
insuper exposui, quos aut in retia casus
aut sua credulitas in aduncos egerat hamos.
935
Res similis fictae (sed quid mihi fingere prodest?):
gramine contacto coepit mea praeda moveri
et mutare latus terraque, ut in aequore, niti.
Dumque moror mirorque simul, fugit omnis in undas
turba suas dominumque novum litusque relinquunt.
940
Obstipui dubitoque diu causamque requiro,
num deus hoc aliquis, num sucus fecerit herbae.
“Quae” tamen “has” inquam “vires habet herba?”,manuque