Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
plurima qua silva est et equo loca pervia non sunt.
Haud mora: continuo praedae petit inscius umbram
Picus equique celer spumantia terga relinquit
spemque sequens vanam silva pedes errat in alta.
365
Concipit illa preces et verba precantia dicit
ignotosque deos ignoto carmine adorat,
quo solet et niveae vultum confundere Lunae
et patrio capiti bibulas subtexere nubes.
Tum quoque cantato densetur carmine caelum,
370
et nebulas exhalat humus, caecisque vagantur
limitibus comites, et abest custodia regis.
Nacta locum tempusque “per, o, tua lumina” dixit,
“quae mea ceperunt, perque hanc, pulcherrime, formam,
quae facit, ut supplex tibi sim dea, consule nostris
375
ignibus et socerum, qui pervidet omnia, Solem
accipe, nec durus Titanida despice Circen!”
Dixerat. Ille ferox ipsamque precesque relinquit
et “quaecumque es” ait, “non sum tuus: altera captum
me tenet et teneat per longum, comprecor, aevum!
380
Nec venere externa socialia foedera laedam,
dum mihi Ianigenam servabunt fata Canentem!”
Saepe retemptatis precibus Titania frustra
“non impune feres, neque” ait “reddere Canenti,
laesaque quid faciat, quid amans, quid femina disces.”
[*]
385
rebus, ait, sed amans et laesa et femina Circe.
Tum bis ad occasum, bis se convertit ad ortus,
ter iuvenem baculo tetigit, tria carmina dixit.
Ille fugit, sed se solito velocius ipse
currere miratur: pennas in corpore vidit,
390
seque novam subito Latiis accedere silvis
indignatus avem duro fera robora rostro