Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
proripit ac Latios errat vesana per agros.
Sex illam noctes, tetidem redeuntia solis
lumina viderunt inopem somnique cibique
425
per iuga, per valles, qua fors ducebat, euntem.
Ultimus adspexit Thybris luctuque viaque
fessam et iam longa ponentem corpora ripa.
Illic cum lacrimis ipso modulata dolore
verba sono tenui maerens fundebat, ut olim
430
carmina iam moriens canit exequialia cygnus.
Luctibus extremis teneras liquefacta medullas
tabuit inque leves paulatim evanuit auras;
fama tamen signata loco est, quem rite Canentem
nomine de nymphae veteres dixere Camenae.”
435
Talia multa mihi longum narrata per annum
visaque sunt. Resides et desuetudine tardi
rursus inire fretum, rursus dare vela iubemur.
Ancipitesque vias et iter Titania vastum
dixerat et saevi restare pericula ponti.
440
Pertimui, fateor, nactusque hoc litus adhaesi.”
Diomedis socii. Oleaster.
Finierat Macareus. Urnaque Aeneia nutrix
condita marmoreo tumulo breve carmen habebat:
HIC ME CAIETAM NOTAE PIETATIS ALUMNUS
EREPTAM ARGOLICO QUO DEBUIT IGNE CREMAVIT.
445
Solvitur herboso religatus ab aggere funis,
et procul insidias infamataeque relinquunt
tecta deae lucosque petunt, ubi nubilus umbra
in mare cum flava prorumpit Thybris harena;
Faunigenaeque domo potitur nataque Latini,
450
non sine Marte tamen: bellum cum gente feroci
suscipitur, pactaque furit pro coniuge Turnus.