Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
mersit aquis, vellemque horum pars una fuissem.
Ultima iam passi comites belloque fretoque
deficiunt finemque rogant erroris, at Acmon
485
fervidus ingenio, tum vero et cladibus asper,
“quid superest, quod iam patientia nostra recuset
ferre, viri?” dixit; “quid habet Cytherea, quod ultra
(velle puta!) faciat? Nam dum peiora timentur,
est locus in vulnus: sors autem ubi pessima rerum,
490
sub pedibus timor est securaque summa malorum.
Audiat ipsa licet, et, quod facit, oderit omnes
sub Diomede viros, odium tamen illius omnes
spernimus: et magno stat magna potentia nobis!”
Talibus iratam Venerem Pleuronius Acmon
495
instimulat verbis stimulisque resuscitat iram.
Dicta placent paucis: numeri maioris amici
Acmona corripimus; cui respondere volenti
vox pariter vocisque via est tenuata, comaeque
in plumas abeunt, plumis nova colla teguntur
500
pectoraque et tergum, maiores bracchia pennas
accipiunt, cubitusque leves sinuatur in alas.
Magna pedis digitos pars occupat, oraque cornu
indurata rigent finemque in acumine ponunt.
Hunc Lycus, hunc Idas et cum Rhexenore Nycteus,
505
hunc miratur Abas: et dum mirantur, eandem
accipiunt faciem, numerusque ex agmine maior
subvolat et remos plausis circumvolat alis.
Si volucrum quae sit dubiarum forma, requiris,
ut non cygnorum, sic albis proxima cygnis.
510
Vix equidem has sedes et Iapygis arida Dauni
arva gener teneo minima cum parte meorum.”