Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
bella gerunt, tandemque Venus victricia nati
arma videt, Turnusque cadit, cadit Ardea, Turno
sospite dicta potens. Quem postquam barbarus ensis
575
abstulit et tepida latuerunt tecta favilla,
congerie e media tum primum cognita praepes
subvolat et cineres plausis everberat alis.
Et sonus et macies et pallor et omnia, captam
quae deceant urbem, nomen quoque mansit in illa
580
urbis; et ipsa suis deplangitur Ardea pennis.
Aeneas Indiges.
Iamque deos omnes ipsamque Aeneia virtus
Iunonem veteres finire coegerat iras,
cum, bene fundatis opibus crescentis Iuli,
tempestivus erat caelo Cythereius heros:
585
ambieratque Venus superos, colloque parentis
circumfusa sui “numquam mihi” dixerat “ullo
tempore dure pater, nunc sis mitissimus, opto,
Aeneaeque meo, qui te de sanguine nostro
fecit avum, quamvis parvum des, optime, numen,
590
dummodo des aliquod: satis est inamabile regnum
adspexisse semel, Stygios semel isse per amnes.”
Adsensere dei, nec coniunx regia vultus
immotos tenuit placatoque adnuit ore;
tum pater “estis” ait “caelesti numine digni,
595
quaeque petis, pro quoque petis: cape, nata, quod optas!”
Fatus erat: gaudet gratesque agit illa parenti,
perque leves auras iunctis invecta columbis
litus adit Laurens, ubi tectus harundine serpit
in freta flumineis vicina Numicius undis.
600
Hunc iubet Aeneae, quaecumque obnoxia morti,
abluere et tacito deferre sub aequora cursu;