Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Surgit ab his solio fulvaque recondita nube
limen adit Semeles. Nec nubes ante removit,
275
quam simulavit anum posuitque ad tempora canos
sulcavitque cutem rugis et curva trementi
membra tulit passu; vocem quoque fecit anilem,
ipsaque erat Beroe, Semeles Epidauria nutrix.
Ergo ubi captato sermone diuque loquendo
280
ad nomen venere Iovis, suspirat et “opto,
Iuppiter ut sit” ait: “metuo tamen omnia: multi
nomine divorum thalamos iniere pudicos.
Nec tamen esse Iovem satis est: det pignus amoris,
si modo verus is est, quantusque et qualis ab alta
285
Iunone excipitur, tantus talisque, rogato,
det tibi complexus suaque ante insignia sumat.”
Talibus ignaram Iuno Cadmeida dictis
formarat. Rogat illa Iovem sine nomine munus.
Cui deus “elige” ait: “nullam patiere repulsam.
290
Quoque magis credas, Stygii quoque conscia sunto
numina torrentis: timor et deus ille deorum est“.
Laeta malo nimiumque potens perituraque amantis
obsequio Semele “qualem Saturnia” dixit
“te solet amplecti, Veneris cum foedus initis,
295
da mihi te talem.” Voluit deus ora loquentis
opprimere: exierat iam vox properata sub auras.
Ingemuit; neque enim non haec optasse, neque ille
non iurasse potest. Ergo maestissimus altum
aethera conscendit vultuque sequentia traxit
300
nubila, quis nimbos inmixtaque fulgura ventis
addidit et tonitrus et inevitabile fulmen.
Qua tamen usque potest, vires sibi demere temptat;