Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
“Placatus mitisque” rogant Ismenides “adsis,”
iussaque sacra colunt. Solae Minyeides intus
intempestiva turbantes festa Minerva
aut ducunt lanas, aut stamina pollice versant,
35
aut haerent telae famulasque laboribus urgent.
E quibus una levi deducens pollice filum
“dum cessant aliae commentaque sacra frequentant,
nos quoque, quas Pallas, melior dea, detinet” inquit,
“utile opus manuum vario sermone levemus:
40
perque vices aliquid, quod tempora longa videri
non sinat, in medium vacuas referamus ad aures.”
Dicta probant primamque iubent narrare sorores.
Illa, quid e multis referat (nam plurima norat),
cogitat et dubia est, de te, Babylonia, narret,
45
Derceti, quam versa squamis velantibus artus
stagna Palaestini credunt motasse figura;
an magis, ut sumptis illius filia pennis
extremos albis in turribus egerit annos;
nais an ut cantu nimiumque potentibus herbis
50
verterit in tacitos iuvenalia corpora pisces,
donec idem passa est; an, quae poma alba ferebat,
ut nunc nigra ferat contactu sanguinis arbor.
Hoc placet, hanc, quoniam vulgaris fabula non est,
talibus orsa modis, lana sua fila sequente:
Pyramus et Thisbe.
55
“Pyramus et Thisbe, iuvenum pulcherrimus alter,
altera, quas oriens habuit, praelata puellis,
contiguas tenuere domos, ubi dicitur altam
coctilibus muris cinxisse Semiramis urbem.
Notitiam primosque gradus vicinia fecit:
60
tempore crevit amor. Taedae quoque iure coissent: