Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
545
nec dubium de morte ratae Cadmeida palmis
deplanxere domum, scissae cum veste capillos,
utque parum iustae nimiumque in paelice saevae
invidiam fecere deae. Convicia Iuno
non tulit et “faciam vos ipsas maxima” dixit
550
“saevitiae monimenta meae.” Res dicta secuta est.
Nam quae praecipue fuerat pia, “persequar” inquit
“in freta reginam” saltumque datura moveri
haud usquam potuit scopuloque adfixa cohaesit.
Altera, dum solito temptat plangore ferire
555
pectora, temptatos sensit riguisse lacertos;
illa, manus ut forte tetenderat in maris undas,
saxea facta manus in easdem porrigit undas;
huius, ut arreptum laniabat vertice crinem,
duratos subito digitos in crine videres:
560
quo quaeque in gestu deprensa est, haesit in illo.
Pars volucres factae; quae nunc quoque gurgite in illo
aequora destringunt summis Ismenides alis.
Cadmus et Harmonia.
Nescit Agenorides natam parvumque nepotem
aequoris esse deos: luctu serieque malorum
565
victus et ostentis, quae plurima viderat, exit
conditor urbe sua, tamquam fortuna locorum,
non sua se premeret; longisque erroribus actus
contigit Illyricos profuga cum coniuge fines.
Iamque malis annisque graves, dum prima retractant
570
fata domus releguntque suos sermone labores,
“num sacer ille mea traiectus cuspide serpens”
Cadmus ait “fuerat, tum, cum Sidone profectus
vipereos sparsi per humum, nova semina, dentes?
Quem si cura deum tam certa vindicat ira,