Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
635
Mille greges illi totidemque armenta per herbas
errabant, et humum vicinia nulla premebant.
Arboreae frondes auro radiante nitentes
ex auro ramos, ex auro poma tegebant.
“Hospes,” ait Perseus illi, “seu gloria tangit
640
te generis magni, generis mihi Iuppiter auctor;
sive es mirator rerum, mirabere nostras.
Hospitium requiemque peto.” Memor ille vetustae
sortis erat: Themis hanc dederat Parnasia sortem:
“Tempus, Atla, veniet, tua quo spoliabitur auro
645
arbor, et hunc praedae titulum Iove natus habebit.”
Id metuens solidis pomaria clauserat Atlas
moenibus et vasto dederat servanda draconi
arcebatque suis externos finibus omnes.
Huic quoque “vade procul, ne longe gloria rerum,
650
quam mentiris” ait, “longe tibi Iuppiter absit!”
vimque minis addit manibusque expellere temptat
cunctantem et placidis miscentem fortia dictis.
Viribus inferior (quis enim par esset Atlantis
viribus?) “at quoniam parvi tibi gratia nostra est,
655
accipe munus!” ait, laevaque a parte Medusae
ipse retro versus squalentia protulit ora.
Quantus erat, mons factus Atlas: nam barba comaeque
in silvas abeunt, iuga sunt umerique manusque,
quod caput ante fuit, summo est in monte cacumen,
660
ossa lapis fiunt: tum partes auctus in omnes
crevit in inmensum (sic, di, statuistis) et omne
cum tot sideribus caelum requievit in illo.
PERSEUS AND ANDROMEDA
Clauserat Hippotades aeterno carcere ventos,
admonitorque operum caelo clarissimus alto