Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
deriguitque malis. Nullos movet aura capillos,
in vultu color est sine sanguine, lumina maestis
305
stant inmota genis, nihil est in imagine vivum.
Ipsa quoque interius cum duro lingua palato
congelat, et venae desistunt posse moveri;
nec flecti cervix nec bracchia reddere motus
nec pes ire potest; intra quoque viscera saxum est.
310
Flet tamen. Et validi circumdata turbine venti
in patriam rapta est. Ibi fixa cacumine montis
liquitur, et lacrimas etiam nunc marmora manant.
Agrestes Lycii.
Tum vero cuncti manifestam numinis iram
femina virque timent cultuque impensius omnes
315
magna gemelliparae venerantur numina divae,
utque fit, a facto propiore priora renarrant.
E quibus unus ait: “Lyciae quoque fertilis agris
non impune deam veteres sprevere coloni.
Res obscura quidem est ignobilitate virorum,
320
mira tamen. Vidi praesens stagnumque locumque
prodigio notum. Nam me iam grandior aevo
impatiensque viae genitor deducere lectos
iusserat inde boves gentisque illius eunti
ipse ducem dederat. Cum quo dum pascua lustro,
325
ecce lacu medio sacrorum nigra favilla
ara vetus stabat tremulis circumdata cannis.
Restitit et pavido “faveas mihi” murmure dixit
dux meus; et simili “faveas” ego murmure dixi.
Naiadum Faunine foret tamen ara rogabam
330
indigenaeve dei, cum talia rettulit hospes:
“Non hac, o iuvenis, montanum numen in ara est:
illa suam vocat hanc, cui quondam regia coniunx