Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Nec satis est, ipsos etiam pedibusque manuque
turbavere lacus imoque e gurgite mollem
365
huc illuc limum saltu movere maligno.
Distulit ira sitim: neque enim iam filia Coei
supplicat indignis nec dicere sustinet ultra
verba minora dea, tollensque ad sidera palmas
“aeternum stagno” dixit “vivatis in isto.”
370
Eveniunt optata deae: iuvat esse sub undis
et modo tota cava submergere membra palude,
nunc proferre caput, summo modo gurgite nare,
saepe super ripam stagni consistere, saepe
in gelidos resilire lacus. Sed nunc quoque turpes
375
litibus exercent linguas pulsoque pudore,
quamvis sint sub aqua, sub aqua maledicere temptant.
Vox quoque iam rauca est, inflataque colla tumescunt,
ipsaque dilatant patulos convicia rictus.
Terga caput tangunt, colla intercepta videntur,
380
spina viret, venter, pars maxima corporis, albet,
limosoque novae saliunt in gurgite ranae.””
Marsyas. Pelops.
Sic ubi nescio quis Lycia de gente virorum
rettulit exitium, satyri reminiscitur alter,
quem Tritoniaca Latous harundine victum
385
adfecit poena. “Quid me mihi detrahis?” inquit:
“a piget a non est” clamabat “tibia tanti.”
Clamanti cutis est summos direpta per artus,
nec quicquam nisi vulnus erat; cruor undique manat,
detectique patent nervi, trepidaeque sine ulla
390
pelle micant venae; salientia viscera posses
et perlucentes numerare in pectore fibras.
Illum ruricolae, silvarum numina, fauni