Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
inmutatque meam (videor sensisse) figuram.
Palladias ineo non cognoscendus Athenas
ingrediorque domum. Culpa domus ipsa carebat
725
castaque signa dabat dominoque erat anxia rapto:
vix aditus per mille dolos ad Erechthida factus.
Ut vidi, obstipui meditataque paene reliqui
temptamenta fide. Male me, quin vera faterer,
continui, male, quin, ut oportuit, oscula ferrem.
730
Tristis erat (sed nulla tamen formosior illa
esse potest tristi) desiderioque calebat
coniugis abrepti. Tu conlige, qualis in illa,
Phoce, decor fuerit, quam sic dolor ipse decebat.
Quid referam, quotiens temptamina nostra pudici
735
reppulerint mores, quotiens “ego” dixerit “uni
servor; ubicumque est, uni mea gaudia servo!”
Cui non ista fide satis experientia sano
magna foret? Non sum contentus et in mea pugno
vulnera, dum census dare me pro nocte loquendo
740
muneraque augendo tandem dubitare coegi.
Exclamo: “Male (fictor adest !), male fictus adulter
verus eram coniunx! me, perfida, teste teneris!”
Illa nihil. Tacito tantummodo victa pudore
insidiosa malo cum coniuge limina fugit;
745
offensaque mei genus omne perosa virorum
montibus errabat, studiis operata Dianae.
Tum mihi deserto violentior ignis ad ossa
pervenit. Orabam veniam et peccasse fatebar
et potuisse datis simili succumbere culpae
750
me quoque muneribus, si munera tanta darentur.
Haec mihi confesso, laesum prius ulta pudorem,