Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
qui medius Nixique genu est anguemque tenentis.
Daedalus et Icarus. Perdix.
Daedalus interea Creten longumque perosus
exsilium tactusque loci natalis amore
185
clausus erat pelago. “Terras licet” inquit “et undas
obstruat: at caelum certe patet; ibimus illac.
Omnia possideat, non possidet aera Minos.”
Dixit et ignotas animum dimittit in artes
naturamque novat. Nam ponit in ordine pennas,
190
a minima coeptas, longam breviore sequenti,
ut clivo crevisse putes. Sic rustica quondam
fistula disparibus paulatim surgit avenis.
Tum lino medias et ceris adligat imas,
atque ita compositas parvo curvamine flectit,
195
ut veras imitetur aves. Puer Icarus una
stabat et, ignarus sua se tractare pericla,
ore renidenti modo, quas vaga moverat aura,
captabat plumas, flavam modo pollice ceram
mollibat lusuque suo mirabile patris
200
impediebat opus. Postquam manus ultima coepto
imposita est, geminas opifex libravit in alas
ipse suum corpus motaque pependit in aura.
Instruit et natum “medio” que “ut limite curras,
Icare,” ait “moneo, ne, si demissior ibis,
205
unda gravet pennas, si celsior, ignis adurat.
Inter utrumque vola. Nec te spectare Booten
aut Helicen iubeo strictumque Orionis ensem:
me duce carpe viam.” Pariter praecepta volandi
tradit et ignotas umeris accommodat alas.
210
Inter opus monitusque genae maduere seniles,
et patriae tremuere manus. Dedit oscula nato