Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
“Ipsa suis licet hunc Latonia protegat armis,
395
invita tamen hunc perimet mea dextra Diana.”
Talia magniloquo tumidus memoraverat ore
ancipitemque manu tollens utraque securim
institerat digitis, primos suspensus in artus.
Occupat audentem, quaque est via proxima leto,
400
summa ferus geminos direxit ad inguina dentes.
Concidit Ancaeus glomerataque sanguine multo
viscera lapsa fluunt: madefacta est terra cruore.
Ibat in adversum proles Ixionis hostem
Pirithous valida quatiens venabula dextra.
405
Cui “procul” Aegides “o me mihi carior” inquit
“pars animae consiste meae! licet eminus esse
fortibus: Ancaeo nocuit temeraria virtus.”
Dixit et aerata torsit grave cuspide cornum.
Quo bene librato votique potente futuro,
410
obstitit abscisa frondosus ab arbore ramus.
Misit et Aesonides iaculum: quod casus ab illo
vertit in inmeriti fatum latrantis et inter
ilia coniectum tellure per ilia fixum est.
At manus Oenidae variat, missisque duabus
415
hasta prior terra, medio stetit altera tergo.
Nec mora, dum saevit, dum corpora versat in orbem
stridentemque novo spumam cum sanguine fundit,
vulneris auctor adest hostemque inritat ad iram
splendidaque adversos venabula condit in armos.
420
Gaudia testantur socii clamore secundo
victricemque petunt dextrae coniungere dextram
inmanemque ferum multa tellure iacentem
mirantes spectant, neque adhuc contingere tutum