Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
9
Quae gemitus truncaeque deo Neptunius heros
causa rogat frontis, cum sic Calydonius amnis
coepit inornatos redimitus harundine crines:
“Triste petis munus. Quis enim sua proelia victus
5
commemorare velit? Referam tamen ordine. Nec tam
turpe fuit vinci, quam contendisse decorum est,
magnaque dat nobis tantus solacia victor.
Nomine siqua suo fando pervenit ad aures
Deianira tuas—quondam pulcherrima virgo
10
multorumque fuit spes invidiosa procorum.
Cum quibus ut soceri domus est intrata petiti,
“accipe me generum,” dixi “Parthaone nate:”
dixit et Alcides. Alii cessere duobus.
Ille Iovem socerum dare se famamque laborum
15
et superata suae referebat iussa novercae.
Contra ego “turpe deum mortali cedere” dixi
(nondum erat ille deus), “regem me cernis aquarum
cursibus obliquis inter tua regna fluentum.
Nec gener externis hospes tibi missus ab oris,
20
sed popularis ero et rerum pars una tuarum.
Tantum ne noceat, quod me nec regia Iuno
odit et omnis abest iussorum poena laborum.
Nam, quo te iactas, Alcmena nate, creatum,
Iuppiter aut falsus pater est, aut crimine verus.
25
Matris adulterio patrem petis. Elige, fictum
esse Iovem malis, an te per dedecus ortum.”
Talia dicentem iamdudum lumine torvo
spectat et accensae non fortiter imperat irae
verbaque tot reddit: “Melior mihi dextera lingua.
30
Dummodo pugnando superem, tu vince loquendo,”