Fasti, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Frazer, James George, Sir, 1854-1941, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
et pecus antiquus dicebat agonia sermo;
veraque iudicio est ultima causa meo.
utque ea non certa est, ita rex placare sacrorum
numina lanigerae coniuge debet ovis.
335
victima, quae dextra cecidit victrice, vocatur;
hostibus a domitis hostia nomen habet,
ante, deos homini quod conciliare valeret,
far erat et puri lucida mica salis,
nondum pertulerat lacrimatas cortice murras
340
acta per aequoreas hospita navis aquas,
tura nec Euphrates nec miserat India costum,
nec fuerant rubri cognita fila croci.
ara dabat fumos herbis contenta Sabinis
et non exiguo laurus adusta sono.
345
si quis erat, factis prati de flore coronis
qui posset violas addere, dives erat.
hic, qui nunc aperit percussi viscera tauri,
in sacris nullum culter habebat opus.
prima Ceres avidae gavisa est sanguine porcae
350
ulta suas merita caede nocentis opes;
nam sata vere novo teneris lactentia sulcis
eruta saetigerae comperit ore suis.
sus dederat poenas: exemplo territus huius
palmite debueras abstinuisse, caper.
355
quem spectans aliquis dentes in vite prementem
talia non tacito dicta dolore dedit:
‘rode, caper, vitem! tamen hinc, cum stabis ad aram,
in tua quod spargi cornua possit, erit.’
verba fides sequitur: noxae tibi deditus hostis
360
spargitur adfuso cornua, Bacche, mero.