Fasti, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Frazer, James George, Sir, 1854-1941, editor
quae dea sit, quare famulas a limine templi
arceat (arcet enim) libaque tosta petat,
Bacche, racemiferos hedera redimite capillos,
si domus illa tua est, dirige vatis opus.
485
arserat obsequio Semele Iovis: accipit Ino
te, puer, et summa sedula nutrit ope.
intumuit Iuno, raptum quod paelice natum
educet: at sanguis ille sororis erat.
hinc agitur furiis Athamas et imagine falsa,
490
tuque cadis patria, parve Learche, manu.
maesta Learcheas mater tumulaverat umbras
et dederat miseris omnia iusta rogis.
haec quoque, funestos ut erat laniata capillos,
prosilit et cunis te, Melicerta, rapit.
495
est spatio contracta brevi, freta bina repellit
unaque pulsatur terra duabus aquis:
huc venit insanis natum complexa lacertis
et secum e celso mittit in alta iugo.
excipit illaesos Panope centumque sorores,
500
et placido lapsu per sua regna ferunt.
nondum Leucothea, nondum puer ille Palaemon
verticibus densi Thybridis ora tenent,
lucus erat; dubium Semelae Stimulaene vocetur:
Maenadas Ausonias incoluisse ferunt.
505
quaerit ab his Ino, quae gens foret: Arcadas esse
audit et Evandrum sceptra tenere loci.
dissimulata deam Latias Saturnia Bacchas
instimulat fictis insidiosa sonis:
‘o nimium faciles, o toto pectore captae!
510
non venit haec nostris hospes amica choris,