Tristia, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Wheeler, Arthur Leslie, 1871-1932, editor; Wheeler, Arthur Leslie, 1871-1932, editor, translator
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
denique "quid propero? Scythia est, quo mittimur," inquam,
‘Roma relinquenda est. utraque iusta mora est.
uxor in aeternum vivo mihi viva negatur,
et domus et fidae dulcia membra domus,
65
quosque ego dilexi fraterno more sodales,
o mihi Thesea pectora iuncta fide!
dum licet, amplectar: numquam fortasse licebit
amplius, in lucro est quae datur hora mihi.’
nec mora, sermonis verba inperfecta relinquo,
70
complectens animo proxima quaeque meo.
dum loquor et flemus, caelo nitidissimus alto,
stella gravis nobis. Lucifer ortus erat.
dividor haud aliter, quam si mea membra relinquam,
et pars abrumpi corpore visa suo est.
75
sic doluit Mettus [*]Priamus tunc cum in contraria versos
ultores habuit proditionis equos.
tum vero exoritur clamor gemitusque meorum,
et feriunt maestae pectora nuda manus.
tum vero coniunx umeris abeuntis inhaerens
80
miscuit haec lacrimis tristia verba meis;
"non potes avelli. simul hinc, simul ibimus," inquit,
‘te sequar et coniunx exulis exul ero.
et mihi facta via est, et me capit ultima tellus :
accedam profugae sarcina parva rati.
85
te iubet e patria discedere Caesaris ira,
me pietas, pietas haec mihi Caesar erit.’
talia temptabat, sicut temptaverat ante,
vixque dedit victas utilitate manus.
egredior, sive illud erat sine funere ferri,
90
squalidus inmissis hirta per ora comis,