Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
ἀλλὰ μάλ᾽ οὐκ Ἀχιλῆϊ χόλος φρεσίν , ἀλλὰ μεθήμων:
γὰρ ἂν Ἀτρεΐδη νῦν ὕστατα λωβήσαιο:
ὣς φάτο νεικείων Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν,
Θερσίτης : τῷ δ᾽ ὦκα παρίστατο δῖος Ὀδυσσεύς,
245
καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ:
Θερσῖτ᾽ ἀκριτόμυθε , λιγύς περ ἐὼν ἀγορητής,
ἴσχεο , μηδ᾽ ἔθελ᾽ οἶος ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν:
οὐ γὰρ ἐγὼ σέο φημὶ χερειότερον βροτὸν ἄλλον
ἔμμεναι , ὅσσοι ἅμ᾽ Ἀτρεΐδῃς ὑπὸ Ἴλιον ἦλθον.
250
τὼ οὐκ ἂν βασιλῆας ἀνὰ στόμ᾽ ἔχων ἀγορεύοις,
καί σφιν ὀνείδεά τε προφέροις , νόστόν τε φυλάσσοις.
οὐδέ τί πω σάφα ἴδμεν ὅπως ἔσται τάδε ἔργα,
εὖ ἦε κακῶς νοστήσομεν υἷες Ἀχαιῶν.
τὼ νῦν Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν
255
ἧσαι ὀνειδίζων , ὅτι οἱ μάλα πολλὰ διδοῦσιν
ἥρωες Δαναοί : σὺ δὲ κερτομέων ἀγορεύεις.
ἀλλ᾽ ἔκ τοι ἐρέω , τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται:
εἴ κ᾽ ἔτι σ᾽ ἀφραίνοντα κιχήσομαι ὥς νύ περ ὧδε,
μηκέτ᾽ ἔπειτ᾽ Ὀδυσῆϊ κάρη ὤμοισιν ἐπείη,
260
μηδ᾽ ἔτι Τηλεμάχοιο πατὴρ κεκλημένος εἴην,
εἰ μὴ ἐγώ σε λαβὼν ἀπὸ μὲν φίλα εἵματα δύσω,
χλαῖνάν τ᾽ ἠδὲ χιτῶνα , τά τ᾽ αἰδῶ ἀμφικαλύπτει,
αὐτὸν δὲ κλαίοντα θοὰς ἐπὶ νῆας ἀφήσω
πεπλήγων ἀγορῆθεν ἀεικέσσι πληγῇσιν.
265
ὣς ἄρ᾽ ἔφη , σκήπτρῳ δὲ μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμω
πλῆξεν : δ᾽ ἰδνώθη , θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ:
σμῶδιξ δ᾽ αἱματόεσσα μεταφρένου ἐξυπανέστη
σκήπτρου ὕπο χρυσέου : δ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο τάρβησέν τε,
ἀλγήσας δ᾽ ἀχρεῖον ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ.
270
οἳ δὲ καὶ ἀχνύμενοί περ ἐπ᾽ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν: