Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
271
“‘κέκλυτέ
μευ
μύθων
κακά
περ
πάσχοντες
ἑταῖροι,
272
ὄφρ᾽ ὑμῖν εἴπω μαντήια Τειρεσίαο
273
Κίρκης τ᾽ Αἰαίης , ἥ μοι μάλα πόλλ᾽ ἐπέτελλε
274
νῆσον ἀλεύασθαι τερψιμβρότου Ἠελίοιο:
275
ἔνθα γὰρ αἰνότατον κακὸν ἔμμεναι ἄμμιν ἔφασκεν.
276
ἀλλὰ παρὲξ τὴν νῆσον ἐλαύνετε νῆα μέλαιναν.’
277
“ὣς
ἐφάμην , τοῖσιν
δὲ
κατεκλάσθη
φίλον
ἦτορ.
278
αὐτίκα δ᾽ Εὐρύλοχος στυγερῷ μ᾽ ἠμείβετο μύθῳ:
279
“‘σχέτλιός
εἰς , Ὀδυσεῦ : περί
τοι
μένος , οὐδέ
τι
γυῖα
280
κάμνεις : ἦ ῥά νυ σοί γε σιδήρεα πάντα τέτυκται,
281
ὅς ῥ᾽ ἑτάρους καμάτῳ ἁδηκότας ἠδὲ καὶ ὕπνῳ
282
οὐκ ἐάᾳς γαίης ἐπιβήμεναι , ἔνθα κεν αὖτε
283
νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον,
284
ἀλλ᾽ αὔτως διὰ νύκτα θοὴν ἀλάλησθαι ἄνωγας
285
νήσου ἀποπλαγχθέντας ἐν ἠεροειδέι πόντῳ.
286
ἐκ νυκτῶν δ᾽ ἄνεμοι χαλεποί , δηλήματα νηῶν,
287
γίγνονται : πῇ κέν τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον,
288
ἤν πως ἐξαπίνης ἔλθῃ ἀνέμοιο θύελλα,
289
ἢ Νότου ἢ Ζεφύροιο δυσαέος , οἵ τε μάλιστα
290
νῆα διαρραίουσι θεῶν ἀέκητι ἀνάκτων.
291
ἀλλ᾽ ἦ τοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ
292
δόρπον θ᾽ ὁπλισόμεσθα θοῇ παρὰ νηὶ μένοντες,
293
ἠῶθεν δ᾽ ἀναβάντες ἐνήσομεν εὐρέι πόντῳ.’
294
“ὣς
ἔφατ᾽
Εὐρύλοχος , ἐπὶ
δ᾽
ᾔνεον
ἄλλοι
ἑταῖροι.
295
καὶ τότε δὴ γίγνωσκον ὃ δὴ κακὰ μήδετο δαίμων,
296
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων:
297
“Εὐρύλοχ᾽ , ἦ
μάλα
δή
με
βιάζετε
μοῦνον
ἐόντα.
298
ἀλλ᾽ ἄγε νῦν μοι πάντες ὀμόσσατε καρτερὸν ὅρκον:
299
εἴ κέ τιν᾽ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶυ μέγ᾽ οἰῶν
300
εὕρωμεν , μή πού τις ἀτασθαλίῃσι κακῇσιν