Reading Center

“Ἄρτεμι , πότνα θεά , θύγατερ Διός , αἴθε μοι ἤδη

ἰὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλοῦσ᾽ ἐκ θυμὸν ἕλοιο

αὐτίκα νῦν , ἢ ἔπειτα μ᾽ ἀναρπάξασα θύελλα

οἴχοιτο προφέρουσα κατ᾽ ἠερόεντα κέλευθα,

ἐν προχοῇς δὲ βάλοι ἀψορρόου Ὠκεανοῖο.

ὡς δ᾽ ὅτε Πανδαρέου κούρας ἀνέλοντο θύελλαι:

τῇσι τοκῆας μὲν φθῖσαν θεοί , αἱ δ᾽ ἐλίποντο

ὀρφαναὶ ἐν μεγάροισι , κόμισσε δὲ δῖ᾽ Ἀφροδίτη

τυρῷ καὶ μέλιτι γλυκερῷ καὶ ἡδέϊ οἴνῳ:

Ἥρη δ᾽ αὐτῇσιν περὶ πασέων δῶκε γυναικῶν

εἶδος καὶ πινυτήν , μῆκος δ᾽ ἔπορ᾽ Ἄρτεμις ἁγνή,

ἔργα δ᾽ Ἀθηναίη δέδαε κλυτὰ ἐργάζεσθαι.

εὖτ᾽ Ἀφροδίτη δῖα προσέστιχε μακρὸν Ὄλυμπον,

κούρῃς αἰτήσουσα τέλος θαλεροῖο γάμοιο—

ἐς Δία τερπικέραυνον , ὁ γάρ τ᾽ εὖ οἶδεν ἅπαντα,

μοῖράν τ᾽ ἀμμορίην τε καταθνητῶν ἀνθρώπων—

τόφρα δὲ τὰς κούρας ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο

καί ῥ᾽ ἔδοσαν στυγερῇσιν ἐρινύσιν ἀμφιπολεύειν:

ὣς ἔμ᾽ ἀϊστώσειαν Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχοντες,

ἠέ μ᾽ ἐϋπλόκαμος βάλοι Ἄρτεμις , ὄφρ᾽ Ὀδυσῆα

ὀσσομένη καὶ γαῖαν ὕπο στυγερὴν ἀφικοίμην,

μηδέ τι χείρονος ἀνδρὸς ἐϋφραίνοιμι νόημα.

ἀλλὰ τὸ μὲν καὶ ἀνεκτὸν ἔχει κακόν , ὁππότε κέν τις

ἤματα μὲν κλαίῃ , πυκινῶς ἀκαχήμενος ἦτορ,

νύκτας δ᾽ ὕπνος ἔχῃσιν —ὁ γάρ τ᾽ ἐπέλησεν ἁπάντων,

ἐσθλῶν ἠδὲ κακῶν , ἐπεὶ ἄρ βλέφαρ᾽ ἀμφικαλύψῃ—

αὐτὰρ ἐμοὶ καὶ ὀνείρατ᾽ ἐπέσσευεν κακὰ δαίμων.

τῇδε γὰρ αὖ μοι νυκτὶ παρέδραθεν εἴκελος αὐτῷ,

τοῖος ἐὼν οἷος ᾖεν ἅμα στρατῷ : αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ

χαῖρ᾽ , ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ὄναρ ἔμμεναι , ἀλλ᾽ ὕπαρ ἤδη.”