Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
421
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ ἤγερθεν ὁμηγερέες τ᾽ ἐγένοντο,
422
τοῖσιν δ᾽ Εὐπείθης ἀνά θ᾽ ἵστατο καὶ μετέειπε:
423
παιδὸς γάρ οἱ ἄλαστον ἐνὶ φρεσὶ πένθος ἔκειτο,
424
Ἀντινόου , τὸν πρῶτον ἐνήρατο δῖος Ὀδυσσεύς:
425
τοῦ ὅ γε δάκρυ χέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν:
426
“ὦ
φίλοι , ἦ
μέγα
ἔργον
ἀνὴρ
ὅδ᾽
ἐμήσατ᾽
Ἀχαιούς:
427
τοὺς μὲν σὺν νήεσσιν ἄγων πολέας τε καὶ ἐσθλοὺς
428
ὤλεσε μὲν νῆας γλαφυράς , ἀπὸ δ᾽ ὤλεσε λαούς:
429
τοὺς δ᾽ ἐλθὼν ἔκτεινε Κεφαλλήνων ὄχ᾽ ἀρίστους,
430
ἀλλ᾽ ἄγετε , πρὶν τοῦτον ἢ ἐς Πύλον ὦκα ἱκέσθαι
431
ἢ καὶ ἐς Ἤλιδα δῖαν , ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί,
432
ἴομεν : ἦ καὶ ἔπειτα κατηφέες ἐσσόμεθ᾽ αἰεί:
433
λώβη γὰρ τάδε γ᾽ ἐστὶ καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι,
434
εἰ δὴ μὴ παίδων τε κασιγνήτων τε φονῆας
435
τισόμεθ᾽ . οὐκ ἂν ἐμοί γε μετὰ φρεσὶν ἡδὺ γένοιτο
436
ζωέμεν , ἀλλὰ τάχιστα θανὼν φθιμένοισι μετείην.
437
ἀλλ᾽ ἴομεν , μὴ φθέωσι περαιωθέντες ἐκεῖνοι.”
438
ὣς φάτο δάκρυ χέων , οἶκτος δ᾽ ἕλε πάντας Ἀχαιούς.
439
ἀγχίμολον δέ σφ᾽ ἦλθε Μέδων καὶ θεῖος ἀοιδὸς
440
ἐκ μεγάρων Ὀδυσῆος , ἐπεί σφεας ὕπνος ἀνῆκεν,
441
ἔσταν δ᾽ ἐν μέσσοισι : τάφος δ᾽ ἕλεν ἄνδρα ἕκαστον.
442
τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Μέδων πεπνυμένα εἰδώς:
443
“κέκλυτε
δὴ
νῦν
μευ , Ἰθακήσιοι : οὐ
γὰρ
Ὀδυσσεὺς
444
ἀθανάτων ἀέκητι θεῶν τάδ᾽ ἐμήσατο ἔργα:
445
αὐτὸς ἐγὼν εἶδον θεὸν ἄμβροτον , ὅς ῥ᾽ Ὀδυσῆϊ
446
ἐγγύθεν ἑστήκει καὶ Μέντορι πάντα ἐῴκει.
447
ἀθάνατος δὲ θεὸς τοτὲ μὲν προπάροιθ᾽ Ὀδυσῆος
448
φαίνετο θαρσύνων , τοτὲ δὲ μνηστῆρας ὀρίνων
449
θῦνε κατὰ μέγαρον : τοὶ δ᾽ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον.”
450
ὣς φάτο , τοὺς δ᾽ ἄρα πάντας ὑπὸ χλωρὸν δέος ᾕρει.