Reading Center

χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζεν:

“ἦ δὴ ἀλιτρός γ᾽ ἐσσὶ καὶ οὐκ ἀποφώλια εἰδώς,

οἷον δὴ τὸν μῦθον ἐπεφράσθης ἀγορεῦσαι.

ἴστω νῦν τόδε γαῖα καὶ οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθε

καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ , ὅς τε μέγιστος

ὅρκος δεινότατός τε πέλει μακάρεσσι θεοῖσι,

μή τί τοι αὐτῷ πῆμα κακὸν βουλευσέμεν ἄλλο.

ἀλλὰ τὰ μὲν νοέω καὶ φράσσομαι , ἅσσ᾽ ἂν ἐμοί περ

αὐτῇ μηδοίμην , ὅτε με χρειὼ τόσον ἵκοι:

καὶ γὰρ ἐμοὶ νόος ἐστὶν ἐναίσιμος , οὐδέ μοι αὐτῇ

θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι σιδήρεος , ἀλλ᾽ ἐλεήμων.”

ὣς ἄρα φωνήσασ᾽ ἡγήσατο δῖα θεάων

καρπαλίμως : ὁ δ᾽ ἔπειτα μετ᾽ ἴχνια βαῖνε θεοῖο.

ἷξον δὲ σπεῖος γλαφυρὸν θεὸς ἠδὲ καὶ ἀνήρ,

καί ῥ᾽ ὁ μὲν ἔνθα καθέζετ᾽ ἐπὶ θρόνου ἔνθεν ἀνέστη

Ἑρμείας , νύμφη δ᾽ ἐτίθει πάρα πᾶσαν ἐδωδήν,

ἔσθειν καὶ πίνειν , οἷα βροτοὶ ἄνδρες ἔδουσιν:

αὐτὴ δ᾽ ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος θείοιο,

τῇ δὲ παρ᾽ ἀμβροσίην δμῳαὶ καὶ νέκταρ ἔθηκαν.

οἱ δ᾽ ἐπ᾽ ὀνείαθ᾽ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.

αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος,

τοῖς ἄρα μύθων ἦρχε Καλυψώ , δῖα θεάων:

“διογενὲς Λαερτιάδη , πολυμήχαν᾽ Ὀδυσσεῦ,

οὕτω δὴ οἶκόνδε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν

αὐτίκα νῦν ἐθέλεις ἰέναι ; σὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔμπης.

εἴ γε μὲν εἰδείης σῇσι φρεσὶν ὅσσα τοι αἶσα

κήδε᾽ ἀναπλῆσαι , πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι,

ἐνθάδε κ᾽ αὖθι μένων σὺν ἐμοὶ τόδε δῶμα φυλάσσοις

ἀθάνατός τ᾽ εἴης , ἱμειρόμενός περ ἰδέσθαι

σὴν ἄλοχον , τῆς τ᾽ αἰὲν ἐέλδεαι ἤματα πάντα.