Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
211
οὐ μέν θην κείνης γε χερείων εὔχομαι εἶναι,
212
οὐ δέμας οὐδὲ φυήν , ἐπεὶ οὔ πως οὐδὲ ἔοικεν
213
θνητὰς ἀθανάτῃσι δέμας καὶ εἶδος ἐρίζειν.”
214
τὴν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:
215
“πότνα
θεά , μή
μοι
τόδε
χώεο : οἶδα
καὶ
αὐτὸς
216
πάντα μάλ᾽ , οὕνεκα σεῖο περίφρων Πηνελόπεια
217
εἶδος ἀκιδνοτέρη μέγεθός τ᾽ εἰσάντα ἰδέσθαι:
218
ἡ μὲν γὰρ βροτός ἐστι , σὺ δ᾽ ἀθάνατος καὶ ἀγήρως.
219
ἀλλὰ καὶ ὣς ἐθέλω καὶ ἐέλδομαι ἤματα πάντα
220
οἴκαδέ τ᾽ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι.
221
εἰ δ᾽ αὖ τις ῥαίῃσι θεῶν ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ,
222
τλήσομαι ἐν στήθεσσιν ἔχων ταλαπενθέα θυμόν:
223
ἤδη γὰρ μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα
224
κύμασι καὶ πολέμῳ : μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω.”
225
ὣς ἔφατ᾽ , ἠέλιος δ᾽ ἄρ᾽ ἔδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν:
226
ἐλθόντες δ᾽ ἄρα τώ γε μυχῷ σπείους γλαφυροῖο
227
τερπέσθην φιλότητι , παρ᾽ ἀλλήλοισι μένοντες.
228
ἦμος δ᾽ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
229
αὐτίχ᾽ ὁ μὲν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε ἕννυτ᾽ Ὀδυσσεύς,
230
αὐτὴ δ᾽ ἀργύφεον φᾶρος μέγα ἕννυτο νύμφη,
231
λεπτὸν καὶ χαρίεν , περὶ δὲ ζώνην βάλετ᾽ ἰξυῖ
232
καλὴν χρυσείην , κεφαλῇ δ᾽ ἐφύπερθε καλύπτρην.
233
καὶ τότ᾽ Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μήδετο πομπήν:
234
δῶκέν οἱ πέλεκυν μέγαν , ἄρμενον ἐν παλάμῃσι,
235
χάλκεον , ἀμφοτέρωθεν ἀκαχμένον : αὐτὰρ ἐν αὐτῷ
236
στειλειὸν περικαλλὲς ἐλάινον , εὖ ἐναρηρός:
237
δῶκε δ᾽ ἔπειτα σκέπαρνον ἐύξοον : ἦρχε δ᾽ ὁδοῖο
238
νήσου ἐπ᾽ ἐσχατιῆς , ὅθι δένδρεα μακρὰ πεφύκει,
239
κλήθρη τ᾽ αἴγειρός τ᾽ , ἐλάτη τ᾽ ἦν οὐρανομήκης,
240
αὖα πάλαι , περίκηλα , τά οἱ πλώοιεν ἐλαφρῶς.