Reading Center

ἠέ τί μοι καὶ κῆτος ἐπισσεύῃ μέγα δαίμων

ἐξ ἁλός , οἷά τε πολλὰ τρέφει κλυτὸς Ἀμφιτρίτη:

οἶδα γάρ , ὥς μοι ὀδώδυσται κλυτὸς ἐννοσίγαιος.”

ἧος ὁ ταῦθ᾽ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,

τόφρα δέ μιν μέγα κῦμα φέρε τρηχεῖαν ἐπ᾽ ἀκτήν.

ἔνθα κ᾽ ἀπὸ ῥινοὺς δρύφθη , σὺν δ᾽ ὀστέ᾽ ἀράχθη,

εἰ μὴ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεά , γλαυκῶπις Ἀθήνη:

ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἐπεσσύμενος λάβε πέτρης,

τῆς ἔχετο στενάχων , ἧος μέγα κῦμα παρῆλθε.

καὶ τὸ μὲν ὣς ὑπάλυξε , παλιρρόθιον δέ μιν αὖτις

πλῆξεν ἐπεσσύμενον , τηλοῦ δέ μιν ἔμβαλε πόντῳ.

ὡς δ᾽ ὅτε πουλύποδος θαλάμης ἐξελκομένοιο

πρὸς κοτυληδονόφιν πυκιναὶ λάιγγες ἔχονται,

ὣς τοῦ πρὸς πέτρῃσι θρασειάων ἀπὸ χειρῶν

ῥινοὶ ἀπέδρυφθεν : τὸν δὲ μέγα κῦμα κάλυψεν.

ἔνθα κε δὴ δύστηνος ὑπὲρ μόρον ὤλετ᾽ Ὀδυσσεύς,

εἰ μὴ ἐπιφροσύνην δῶκε γλαυκῶπις Ἀθήνη.

κύματος ἐξαναδύς , τά τ᾽ ἐρεύγεται ἤπειρόνδε,

νῆχε παρέξ , ἐς γαῖαν ὁρώμενος , εἴ που ἐφεύροι

ἠιόνας τε παραπλῆγας λιμένας τε θαλάσσης.

ἀλλ᾽ ὅτε δὴ ποταμοῖο κατὰ στόμα καλλιρόοιο

ἷξε νέων , τῇ δή οἱ ἐείσατο χῶρος ἄριστος,

λεῖος πετράων , καὶ ἐπὶ σκέπας ἦν ἀνέμοιο,

ἔγνω δὲ προρέοντα καὶ εὔξατο ὃν κατὰ θυμόν:

“κλῦθι , ἄναξ , ὅτις ἐσσί : πολύλλιστον δέ σ᾽ ἱκάνω,

φεύγων ἐκ πόντοιο Ποσειδάωνος ἐνιπάς.

αἰδοῖος μέν τ᾽ ἐστὶ καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν

ἀνδρῶν ὅς τις ἵκηται ἀλώμενος , ὡς καὶ ἐγὼ νῦν

σόν τε ῥόον σά τε γούναθ᾽ ἱκάνω πολλὰ μογήσας.

ἀλλ᾽ ἐλέαιρε , ἄναξ : ἱκέτης δέ τοι εὔχομαι εἶναι.”