Reading Center

ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς

ὕπνῳ καὶ καμάτῳ ἀρημένος : αὐτὰρ Ἀθήνη

βῆ ῥ᾽ ἐς Φαιήκων ἀνδρῶν δῆμόν τε πόλιν τε,

οἳ πρὶν μέν ποτ᾽ ἔναιον ἐν εὐρυχόρῳ Ὑπερείῃ,

ἀγχοῦ Κυκλώπων ἀνδρῶν ὑπερηνορεόντων,

οἵ σφεας σινέσκοντο , βίηφι δὲ φέρτεροι ἦσαν.

ἔνθεν ἀναστήσας ἄγε Ναυσίθοος θεοειδής,

εἷσεν δὲ Σχερίῃ , ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων,

ἀμφὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει , καὶ ἐδείματο οἴκους,

καὶ νηοὺς ποίησε θεῶν , καὶ ἐδάσσατ᾽ ἀρούρας.

ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἤδη κηρὶ δαμεὶς Ἄϊδόσδε βεβήκει,

Ἀλκίνοος δὲ τότ᾽ ἦρχε , θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς.

τοῦ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα θεά , γλαυκῶπις Ἀθήνη,

νόστον Ὀδυσσῆι μεγαλήτορι μητιόωσα.

βῆ δ᾽ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον , ᾧ ἔνι κούρη

κοιμᾶτ᾽ ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,

Ναυσικάα , θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,

πὰρ δὲ δύ᾽ ἀμφίπολοι , Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι,

σταθμοῖιν ἑκάτερθε : θύραι δ᾽ ἐπέκειντο φαειναί.

ἡ δ᾽ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης,

στῆ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ κεφαλῆς , καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν,

εἰδομένη κούρῃ ναυσικλειτοῖο Δύμαντος,

ἥ οἱ ὁμηλικίη μὲν ἔην , κεχάριστο δὲ θυμῷ.

τῇ μιν ἐεισαμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη:

“Ναυσικάα , τί νύ σ᾽ ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ;

εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα,

σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν , ἵνα χρὴ καλὰ μὲν αὐτὴν

ἕννυσθαι , τὰ δὲ τοῖσι παρασχεῖν , οἵ κέ σ᾽ ἄγωνται.

ἐκ γάρ τοι τούτων φάτις ἀνθρώπους ἀναβαίνει

ἐσθλή , χαίρουσιν δὲ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.