In Verrem, Against Verres, Orationes Volume III. Cicero, Marcus Tullius, creator; Peterson, William, 1856-1921, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
quid? illa quae forsitan ne sentiamus[*]sentiamus CO1: sentimus p rell. quidem, iudices, quanta sunt! quod multis locupletioribus civibus utimur, quod habent propinquam fidelem fructuosamque provinciam, quo facile excurrant, ubi libenter negotium gerant; quos illa partim mercibus suppeditandis cum quaestu compendioque dimittit, partim retinet, ut arare, ut pascere, ut negotiari libeat, ut denique sedes ac domicilium conlocare; quod commodum non mediocre rei publicae[*]reip. COp al.: populi Romani bδ est, tantum civium[*]civium C: romanorum add. (per compend.) O1brδ (v, §118) numerum tam prope a[*]a CO: ab p rell. domo tam bonis fructuosisque rebus detineri[*]detineri b al.: -ere COp et pler. (Act. Pr. §18).
et quoniam quasi quaedam praedia populi Romani sunt vectigalia nostra atque provinciae, quem ad modum vos propinquis[*]uos propinquis CO1: prop. uos p rell. vestris praediis maxime delectamini, sic populo Romano iucunda suburbanitas est[*]est p rell.: om. C (est suburb. corr. Oq1) huiusce provinciae. iam vero hominum ipsorum, iudices, ea patientia virtus frugalitasque est ut proxime ad nostram disciplinam illam veterem, non ad[*]ad CO Par. 7786: om. p rell. hanc quae nunc increbruit[*]increbruit Cπ : increbuit Ob et pler. videantur[*]uideatur Cb accedere: nihil ceterorum simile Graecorum, nulla desidia, nulla luxuries[*]luxuries CO1: luxuria p rell. , contra summus labor in publicis privatisque rebus, summa parsimonia[*]summa parsimonia om. CO , summa diligentia. sic porro nostros homines diligunt ut iis[*]iis C: is p: his b edd. solis neque publicanus neque negotiator odio sit.
magistratuum autem nostrorum iniurias ita multorum tulerunt ut numquam ante hoc tempus ad aram legum praesidiumque vestrum publico consilio confugerint[*]confugerint Cp: confugerent bδ , tametsi et[*]et Cpr al.: om. O1b Asc. illum annum pertulerant qui sic eos adflixerat ut salvi esse non possent, nisi C. Marcellus quasi aliquo fato venisset, ut bis ex eadem familia salus Siciliae constitueretur, et post[*]et post CO1pq: et postea Asc.: postea k: postquam bδ M. Antoni infinitum illud imperium senserant. sic a maioribus suis acceperant, tanta populi Romani in Siculos esse beneficia ut etiam iniurias nostrorum hominum perferendas putarent.
in neminem civitates ante hunc testimonium publice dixerunt; hunc denique ipsum pertulissent, si humano modo, si usitato more, si denique uno aliquo in genere peccasset. sed cum perferre non possent luxuriem, crudelitatem, avaritiam, superbiam, cum omnia sua commoda, iura, beneficia senatus populique Romani unius scelere ac libidine perdidissent, hoc statuerunt, aut illius[*]illius CO1: istius p rell. iniurias per vos ulcisci ac persequi, aut, si vobis indigni essent visi quibus opem auxiliumque ferretis, urbis ac[*]ac COp: et bδ sedes suas relinquere[*]relinquere Manutius: relinquerentur primo C, dein relinquerent, ut rell. , quandoquidem agros[*]agros om. bδ iam ante istius iniuriis exagitati reliquissent.
4
hoc consilio ab[*]ab CO: a rell. L. Metello legationes universae petiverunt ut quam primum isti succederet, hoc animo totiens apud patronos de suis miseriis deplorarunt, hoc commoti dolore postulata consulibus, quae non postulata sed in istum crimina viderentur esse, ediderunt. fecerunt etiam ut me, cuius fidem continentiamque cognorant[*]cognorant C: cognoverant p rell. , prope de vitae meae statu dolore ac lacrimis suis deducerent ut ego istum accusarem, a quo mea longissime ratio voluntasque abhorrebat; quamquam in hac causa multo pluris partis mihi defensionis quam accusationis suscepisse videor.