Reading Center

atque ut ceteros omittamus, de ipsis Syracusanis cognoscite. ad quos ego cum venissem, sic primum^[*]primo pδ existimabam, ut Romae ex istius amicis acceperam, civitatem Syracusanam propter Heracli hereditatem non minus esse isti amicam quam Mamertinam propter praedarum ac furtorum omnium societatem; simul et verebar ne mulierum nobilium et formosarum gratia, quarum iste arbitrio praeturam per triennium gesserat, virorumque quibuscum illae nuptae erant, nimia in istum non modo lenitudine^[*]lentitudine Lamb. sed etiam liberalitate oppugnarer, si quid ex litteris Syracusanorum conquirerem.

itaque Syracusis cum civibus Romanis eram, eorum tabulas exquirebam, iniurias cognoscebam. cum diutius in negotio^[*]in eo pδ curaque fueram, ut requiescerem curamque animi remitterem, ad Carpinati^[*]Carpinati π: Carpinatium RS praeclaras tabulas^[*]praeclaras tabulas secl. Kays. revertebar, ubi cum equitibus Romanis, hominibus ex illo conventu honestissimis, illius^[*]illius RS: illos pδ Verrucios, de quibus ante^[*]antea πδ dixi, explicabam; a Syracusanis prorsus nihil adiumenti neque publice neque privatim exspectabam, neque erat in animo postulare. cum haec agerem, repente ad me venit Heraclius, is qui tum magistratum Syracusis habebat^[*]is... habebat abesse voluit Jacoby , homo nobilis, qui sacerdos Iovis fuisset^[*]fuit pδ , qui honos est apud Syracusanos amplissimus. agit mecum et cum fratre^[*]cum Q. fratre RS meo ut, si nobis videretur, adiremus ad eorum senatum; frequentis^[*]frequentem Ernesti esse in curia^[*]curiam RS ; se iussu senatus a nobis petere ut veniremus.

primo nobis fuit dubium quid ageremus; deinde cito venit in mentem non esse vitandum illum nobis conventum et locum; itaque in curiam venimus. honorifice sane consurgitur; nos rogatu magistratus adsedimus. incipit is loqui qui et auctoritate et aetate et, ut mihi visum est, usu rerum antecedebat, Diodorus Timarchidi, cuius omnis oratio hanc habuit primo^[*]primo secl. Richter-Eberhard sententiam: senatum et populum Syracusanum moleste graviterque ferre quod ego, cum in ceteris Siciliae civitatibus senatum populumque docuissem quid iis utilitatis, quid salutis adferrem, et cum ab omnibus mandata, legatos, litteras testimoniaque sumpsissem, in illa civitate nihil eius modi facerem. respondi neque Romae in conventu Siculorum, cum a me auxilium communi omnium legationum consilio petebatur causaque totius provinciae ad me^[*]ad me provinciae π deferebatur, legatos Syracusanorum adfuisse, neque me postulare ut quicquam contra C. Verrem decerneretur in ea curia in qua inauratam C. Verris statuam viderem.

quod posteaquam dixi, tantus est gemitus factus aspectu statuae et commemoratione ut illud in curia positum monumentum scelerum non beneficiorum videretur. tum pro se quisque, quantum dicendo adsequi poterat, docere me coepit ea quae paulo ante commemoravi, spoliatam urbem, fana direpta, de Heracli hereditate, quam palaestritis concessisset, multo maximam partem ipsum abstulisse; neque postulandum fuisse ut ille palaestritas diligeret, qui etiam inventorem olei deum sustulisset; neque illam statuam esse ex pecunia publica neque publice datam, sed eos qui hereditatis diripiendae participes fuissent faciendam statuendamque curasse; eosdem Romae fuisse legatos, illius adiutores improbitatis, socios furtorum, conscios flagitiorum; eo minus mirari me oportere si illi communi legatorum voluntati et saluti Siciliae defuissent.

Vbi eorum dolorem ex illius^[*]illius RS: istius π: om. δ (§146) iniuriis non modo non minorem sed prope maiorem quam Siculorum ceterorum esse cognovi, tum meum^[*]tum ego meum Lamb. animum in illos, tum^[*]tum ego (egomet q) mei pq al. mei consili negotique^[*]negotii consiliique KZ totius suscepti causam rationemque proposui, tum eos hortatus sum ut causae communi salutique ne deessent, ut illam laudationem, quam se vi ac metu coactos paucis illis diebus decresse dicebant, tollerent. itaque, iudices, Syracusani haec faciunt, istius clientes atque amici. primum mihi litteras publicas, quas in aerario sanctiore conditas habebant, proferunt; in quibus ostendunt omnia quae dixi ablata esse perscripta, et plura etiam quam ego potui dicere; perscripta autem hoc modo: quod ex aede Minervae hoc et illud abesset, quod ex aede Iovis, quod ex aede liberi—ut quisque iis rebus tuendis conservandisque^[*]tuendis conservandisque prδ : tuendisque R: tuendis Sψ (§§23, 103 supra) praefuerat, ita perscriptum erat—cum rationem e lege^[*]ex lege pδ redderent et quae acceperant^[*]acceperant SDψ : acceperat Rpδ tradere deberent, petisse ut sibi, quod eae^[*]eae π: hae RSδ res abessent, ignosceretur; itaque omnis liberatos discessisse, et esse ignotum omnibus. quas ego litteras obsignandas publico signo deportandasque curavi.