Reading Center

at enim senatus universus iudicavit illud corruptum esse iudicium. quo modo? suscepit causam. an potuit rem delatam eius modi repudiare? cum tribunus plebis, populi concitator, rem^[*]populi concitator rem scripsi: populi concitatorem ς: populo concitato rem cett. paene ad manus revocasset, cum vir optimus et homo innocentissimus pecunia circumventus diceretur^[*]diceretur ςa: esse diceretur Mμ , cum invidia flagraret ordo senatorius, potuit nihil decerni, potuit illa concitatio multitudinis sine summo periculo rei publicae repudiari? at quid est decretum? quam iuste, quam sapienter, quam diligenter! "si qui sunt quorum opera factum sit ut iudicium publicum corrumperetur." Vtrum videtur id senatus^[*]id senatus ςa: senatus id Mμ factum iudicare an, si factum sit, moleste graviterque ferre? si ipse A.(Aulus) Cluentius sententiam de iudiciis rogaretur, aliam non diceret atque ei dixerunt quorum sententiis Cluentium condemnatum esse dicitis.

sed quaero a vobis num istam legem ex isto senatus consulto L.(Lucius) Lucullus consul, homo sapientissimus, tulerit, num anno post M.(Marcus) Lucullus et C.(Gaius) Cassius, in quos tum consules designatos idem illud senatus decreverat^[*]decreverat ςa: decreverit Mμ . non tulerunt; et quod tu habiti pecunia factum esse arguis neque id ulla tenuissima suspicione confirmas, factum est primum illorum aequitate et sapientia consulum, ut, quod senatus decreverat ad illud invidiae praesens incendium restinguendum, id postea^[*]ut quod... id postea Peterson: ut id quod... id postea Mμa: fort. ut id quod... ii postea referendum^[*]referendum αa: perferendum Mμ : ferendum Manutius ad populum non arbitrarentur. ipse deinde populus Romanus qui L.(Lucii) Quincti^[*]Quinctii ςa: Quinctii, tribuni plebis Mμ fictis querimoniis antea^[*]ante ς s concitatus rem illam et rogationem flagitarat, idem C.(Gaii) Iuni fili, pueri parvoli, lacrimis commotus maximo clamore et concursu totam quaestionem illam et legem^[*]quaest. illam et legem ςa: illam legem et quaest. Mμ repudiavit.

ex quo intellegi potuit, id quod saepe dictum est, ut mare quod sua natura^[*]natura sua ςa, contra Rufinian. (Rhet, M. p. 44) tranquillum sit ventorum vi agitari atque turbari, sic^[*]sic ςa, Rufinian.: sic et Mμ populum Romanum sua sponte esse placatum, hominum seditiosorum vocibus ut violentissimis tempestatibus concitari. est etiam reliqua permagna auctoritas quam ego turpiter paene praeterii; mea enim esse dicitur. recitavit ex oratione nescio qua Attius quam meam esse dicebat cohortationem quandam iudicum ad honeste iudicandum et commemorationem cum^[*]cum ςMs: tum bψ: om. ςt aliorum^[*]aliorum Ernesti: illorum Mμ a iudiciorum quae probata non essent tum illius ipsius iudici Iuniani; proinde quasi ego non ab initio huius defensionis dixerim invidiosum illud iudicium fuisse^[*]iudicium fuisse ςa: fuisse iudicium Mμ aut, cum de infamia iudiciorum disputarem, potuerim illud quod tam populare esset illo^[*]illo a: in illo Mμ tempore praeterire.

ego vero si quid eius modi dixi, neque cognitum commemoravi neque pro testimonio dixi, et illa oratio potius temporis mei quam iudici et auctoritatis fuit. cum enim accusarem et mihi initio proposuissem ut animos et populi Romani et iudicum commoverem, cumque omnis offensiones iudiciorum non ex mea opinione sed ex hominum rumore proferrem, istam rem quae tam populariter esset agitata praeterire non potui. sed errat vehementer, si quis in orationibus nostris quas in iudiciis habuimus auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur. omnes enim illae^[*]illae ςBs (om. t): illae orationes Mμ causarum ac temporum^[*]temporis B sunt, non hominum ipsorum aut^[*]aut σψ2a: ac Mμ patronorum. nam si causae ipsae pro se loqui possent, nemo adhiberet oratorem. nunc adhibemur ut ea dicamus, non quae auctoritate nostra^[*]auctoritate nostra Ma: nostra auctoritate μ constituantur sed quae ex re ipsa causaque ducantur^[*]dicantur ςt .

hominem ingeniosum, M.(Marcum) Antonium, aiunt solitum esse dicere 'idcirco se nullam umquam^[*]numquam ullam ςs orationem scripsisse ut, si quid aliquando non opus esset ab se esse dictum, posset negare^[*]negare ςBa: se negare Mμ dixisse'; proinde quasi, si^[*]quasi si αa: quasi Mμ quid a nobis dictum aut actum sit, id nisi litteris mandarimus^[*]mandarimus ςa: mandaverimus Mμ , hominum memoria non comprehendatur. ego vero in isto^[*]isto Mμ : ipso ςa genere libentius cum multorum tum hominis eloquentissimi et sapientissimi, L.(Lucii) Crassi, auctoritatem sequor qui, cum Cn.(Gnaeum) Plancum^[*]Cn. Cic. de Or. ii. 220: C. ςa, Quintil. vi. 3. 43: L. Mμ defenderet accusante M.(Marco) Bruto, homine in dicendo vehementi et callido, cum Brutus duobus recitatoribus constitutis ex duabus eius^[*]eius om. ςBa orationibus capita alterna inter se contraria recitanda curasset, quod in dissuasione rogationis eius quae contra coloniam Narbonensem ferebatur quantum potest de auctoritate senatus detrahit, in suasione legis Serviliae summis ornat senatum laudibus, et multa in equites Romanos cum ex ea oratione asperius dicta recitasset quo animi illorum iudicum in Crassum incenderentur, aliquantum esse commotus dicitur.