Pro Cluentio, Orationes Volume I, Cicero, Marcus Tullius, creator; Clark, Albert Curtis, 1859-1937, editor
capit hoc consili[*]consilii σψ2a: consilium ut pecuniam quibusdam iudicibus levissimis polliceatur, deinde eam postea supprimat ut, quoniam gravis homines sua sponte severe iudicaturos putabat, eos qui leviores erant destitutione iratos Oppianico redderet. itaque, ut erat semper praeposterus atque perversus, initium facit a Bulbo et eum, quod iam diu nihil quaesierat, tristem atque oscitantem leviter impellit. 'quid tu?' inquit 'ecquid me adiuvas, Bulbe, ne gratiis rei publicae serviamus?' ille vero simul atque hoc audivit 'ne gratiis': 'quo voles[*]quo quod ςa' inquit 'sequar; sed quid adfers?' tum ei[*]ei HS ψ2 s quadraginta milia, si esset absolutus Oppianicus, pollicetur et eum ut ceteros appellet quibuscum loqui consuesset rogat atque etiam ipse conditor totius negoti Guttam aspergit huic Bulbo.
itaque minime amarus[*]amarus : avarus ςa eis[*]iis b2a: is visus est qui aliquid ex eius sermone speculae[*]speculae αa: spe gulae degustarant[*]degustarant a: degustarat ς Mb ψ (om. ς). Vnus et alter dies intercesserat cum res parum certa videbatur; sequester et confirmator pecuniae desiderabatur. tum appellat hilari[*]hilari : hilaro a voltu hominem Bulbus ut blandissime[*]blandissime : placidissime a potest: 'quid tu' inquit 'Paete?[*]Paete a: Pacete : facete b2ψ2 ' — hoc enim sibi Staienus cognomen ex imaginibus Aeliorum[*]aliorum a delegerat ne, si se Ligurem fecisset, nationis magis suae[*]suae om. a quam generis uti cognomine videretur — 'qua de re mecum locutus es, quaerunt a me ubi sit pecunia.' hic ille planus[*]planus , Gellius xvi. 7. 10: plane ς: planius ba improbissimus quaestu iudiciario pastus, qui illi pecuniae quam condiderat spe iam atque animo incubaret[*]incubarat ς b1, contrahit frontem — recordamini faciem atque illos eius fictos simulatosque voltus[*]voltus queritur se ab Oppianico destitutum add. codd., del. Peterson — et, qui esset totus ex fraude et mendacio factus quique ea vitia quae ab[*]ab ς Mψt: a bςs natura habebat etiam studio atque artificio quodam malitiae condivisset[*]condidisset a, pulchre adseverat sese ab Oppianico destitutum[*]sese... destitutum del. Madvig atque hoc addit testimoni, sua illum sententia, cum[*]cum quam b1 palam omnes laturi essent, condemnatum iri.
27
manarat sermo in consilio pecuniae quandam mentionem inter iudices esse versatam. res neque tam fuerat occulta quam erat occultanda, neque tam erat aperta quam rei publicae causa aperienda. in ea obscuritate ac dubitatione omnium Cannutio, perito homini, qui quodam odore suspicionis Staienum corruptum esse sensisset neque dum rem perfectam arbitraretur, placuit repente pronuntiare[*]pronuntiari pauci dett. : "Dixerunt." hic tum Oppianicus non magno opere pertimuit; rem a Staieno perfectam esse arbitrabatur.
in consilium erant ituri iudices xxxii. sententiis xvi absolutio confici poterat. HS[*]HS ς s, om. cett. xl [*]XL scripsi: XXXX ς a: DCXL (vel DCLX) quadragena milia in singulos iudices distributa[*]milia... distributa milibus... distributis α s eum numerum sententiarum conficere debebant ut ad cumulum spe maiorum praemiorum ipsius Staieni sententia septima decima accederet. atque etiam casu tum, quod[*]quod quodam ςa illud repente erat factum, Staienus ipse non aderat; causam nescio quam apud iudicem defendebat. facile hoc habitus patiebatur, facile Cannutius, at non Oppianicus neque patronus eius L.(Lucius) Quinctius; qui, cum esset illo tempore tribunus plebis, convicium C.(Gaio) Iunio iudici quaestionis maximum fecit ut ne sine illo[*]illo P: Aelio ς t: Staieno cett. in consilium iretur; cumque id ei per viatores consulto neglegentius agi videretur, ipse e publico iudicio ad privatum Staieni iudicium profectus est et illud pro potestate dimitti iussit; Staienum ipse ad subsellia adduxit.
consurgitur in consilium, cum sententias Oppianicus, quae tum erat potestas, palam ferri velle dixisset ut Staienus scire posset quid[*]quid quod ςa cuique deberet[*]deberet ςa: deberetur . Varia iudicum genera; nummarii pauci sed omnes irati. Vt qui accipere in campo consuerunt eis candidatis quorum nummos suppressos esse putant inimicissimi solent esse, sic eius modi iudices infesti tum reo venerant; ceteri nocentissimum esse arbitrabantur, sed exspectabant[*]exspectabant ςa: spectabant (spera- ψ1) sententias eorum quos corruptos esse[*]esse P: om. Mμ a putabant ut ex eis constituerent a quo iudicium corruptum videretur.
28
ecce tibi eius modi sortitio ut[*]ut fuit ut αa in primis Bulbo et Staieno et Guttae esset iudicandum! summa omnium exspectatio quidnam sententiae ferrent leves ac nummarii iudices. atque illi omnes sine ulla dubitatione condemnant.