Pro Cluentio, Orationes Volume I, Cicero, Marcus Tullius, creator; Clark, Albert Curtis, 1859-1937, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
capit hoc consili[*]consilii
σψ2a: consilium Mμ
ut pecuniam quibusdam
iudicibus levissimis polliceatur, deinde eam postea supprimat ut, quoniam gravis
homines sua sponte severe iudicaturos putabat, eos qui leviores erant destitutione
iratos Oppianico redderet. itaque, ut erat semper praeposterus atque
perversus, initium facit a Bulbo et eum, quod iam diu nihil quaesierat, tristem
atque oscitantem leviter impellit. 'quid tu?' inquit 'ecquid me adiuvas,
Bulbe, ne gratiis rei publicae serviamus?' ille vero simul atque hoc
audivit 'ne gratiis': 'quo voles[*]quo quod ςa' inquit 'sequar; sed quid adfers?'
tum ei[*]ei HS ψ2
s
quadraginta milia, si esset absolutus
Oppianicus, pollicetur et eum ut ceteros appellet quibuscum loqui consuesset rogat
atque etiam ipse conditor totius negoti Guttam aspergit huic Bulbo.
itaque minime amarus[*]amarus Mμ
: avarus ςa eis[*]iis b2a:
is Mμ
visus est
qui aliquid ex eius sermone speculae[*]speculae αa: spe gulae Mμ
degustarant[*]degustarant a: degustarat
ς
Mb
ψ (om.
ς). Vnus et alter dies intercesserat
cum res parum certa videbatur; sequester et confirmator pecuniae desiderabatur.
tum appellat hilari[*]hilari Mμ
: hilaro a voltu hominem Bulbus ut
blandissime[*]blandissime Mμ
: placidissime a potest: 'quid tu'
inquit 'Paete?[*]Paete a: Pacete Mμ
: facete b2ψ2
' — hoc enim sibi Staienus cognomen ex
imaginibus Aeliorum[*]aliorum a delegerat ne, si se Ligurem fecisset,
nationis magis suae[*]suae om. a quam generis uti
cognomine videretur — 'qua de re mecum locutus es, quaerunt a me ubi sit pecunia.'
hic ille planus[*]planus Mς
, Gellius xvi. 7.
10: plane ς: planius ba
improbissimus quaestu iudiciario pastus, qui illi pecuniae
quam condiderat spe iam atque animo incubaret[*]incubarat ς
b1, contrahit frontem —
recordamini faciem atque illos eius fictos simulatosque
voltus[*]voltus queritur se ab Oppianico destitutum add. codd., del. Peterson
— et, qui esset totus
ex fraude et mendacio factus quique ea vitia quae ab[*]ab ς
Mψt: a
bςs
natura
habebat etiam studio atque artificio quodam malitiae condivisset[*]condidisset
a, pulchre adseverat sese ab Oppianico destitutum[*]sese... destitutum
del. Madvig
atque hoc addit testimoni, sua
illum sententia, cum[*]cum quam b1
palam omnes laturi essent, condemnatum iri.
27
manarat sermo in consilio pecuniae quandam mentionem inter iudices esse
versatam. res neque tam fuerat occulta quam erat occultanda, neque tam
erat aperta quam rei publicae causa aperienda. in ea obscuritate ac
dubitatione omnium Cannutio, perito homini, qui quodam odore suspicionis Staienum
corruptum esse sensisset neque dum rem perfectam arbitraretur, placuit repente
pronuntiare[*]pronuntiari pauci dett.
:
"Dixerunt."
hic tum Oppianicus non magno opere pertimuit; rem a Staieno perfectam
esse arbitrabatur.
in consilium erant
ituri iudices xxxii. sententiis
xvi absolutio confici poterat. HS[*]HS ς
s, om.
cett.
xl
[*]XL scripsi: XXXX ς
bψ
a:
DCXL (vel DCLX) quadragena Mς
milia in singulos iudices
distributa[*]milia... distributa milibus... distributis
α
s
eum
numerum sententiarum conficere debebant ut ad cumulum spe maiorum praemiorum ipsius
Staieni sententia septima decima accederet. atque etiam casu tum,
quod[*]quod quodam ςa illud repente erat factum, Staienus ipse non aderat; causam
nescio quam apud iudicem defendebat. facile hoc habitus
patiebatur, facile Cannutius, at non Oppianicus neque patronus eius L.(Lucius) Quinctius; qui, cum esset illo tempore tribunus plebis,
convicium C.(Gaio) Iunio iudici quaestionis maximum fecit ut ne
sine illo[*]illo P: Aelio ς
t: Staieno cett.
in consilium iretur; cumque id ei per viatores consulto
neglegentius agi videretur, ipse e publico iudicio ad privatum Staieni iudicium
profectus est et illud pro potestate dimitti iussit; Staienum ipse ad subsellia
adduxit.
consurgitur in consilium, cum
sententias Oppianicus, quae tum erat potestas, palam ferri velle dixisset ut
Staienus scire posset quid[*]quid quod ςa cuique deberet[*]deberet ςa: deberetur Mμ
. Varia iudicum genera; nummarii pauci sed omnes
irati. Vt qui accipere in campo consuerunt eis candidatis quorum nummos suppressos
esse putant inimicissimi solent esse, sic eius modi iudices infesti tum reo
venerant; ceteri nocentissimum esse arbitrabantur, sed
exspectabant[*]exspectabant ςa: spectabant
(spera- ψ1) Mμ
sententias eorum quos corruptos
esse[*]esse P: om. Mμ
a putabant ut ex eis constituerent
a quo iudicium corruptum videretur.
28
ecce tibi eius modi sortitio ut[*]ut fuit ut αa in primis Bulbo et Staieno et Guttae
esset iudicandum! summa omnium exspectatio quidnam sententiae ferrent
leves ac nummarii iudices. atque illi omnes sine ulla dubitatione
condemnant.