Reading Center

hic tum iniectus est hominibus scrupulus et quaedam dubitatio quidnam esset actum^[*]actum factum αa. deinde homines sapientes et ex^[*]et ex P: ex Mμ a vetere illa disciplina iudiciorum, qui^[*]qui Pς a: om. Mμ neque absolvere hominem nocentissimum possent neque eum de quo esset orta suspicio pecunia oppugnatum re illa incognita primo condemnare vellent, "non liquere" dixerunt. non nulli autem severi homines qui hoc statuerunt^[*]statuerant coni. Peterson , quo quisque animo quid faceret spectari oportere, etsi alii pecunia accepta verum iudicabant, tamen nihilo minus se superioribus suis iudiciis constare putabant oportere; itaque damnarunt. quinque omnino fuerunt qui illum vestrum innocentem Oppianicum sive imprudentia^[*]impudentia b2a sive misericordia sive aliqua suspicione sive ambitione adducti^[*]abducti ς t absolverunt^[*]absolverunt Pb1a: absolverent Mb2σψ .

condemnato Oppianico statim L.(Lucius) Quinctius, homo maxime popularis, qui omnis rumorum et contionum ventos conligere consuesset, oblatam sibi facultatem putavit ut ex invidia senatoria posset^[*]possit ςa crescere, quod eius ordinis iudicia minus iam probari populo arbitrabatur. habetur una atque altera contio vehemens et gravis; accepisse pecuniam iudices ut innocentem reum condemnarent tribunus plebis clamitabat^[*]clamitabat Mς a: clamabat P ; agi fortunas omnium dicebat; nulla esse iudicia^[*]iudicia esse a; qui pecuniosum inimicum haberet, incolumem esse neminem posse. homines totius ignari negoti, qui Oppianicum numquam vidissent, virum optimum et hominem pudentissimum pecunia oppressum esse^[*]esse P: om. Mμ a arbitrarentur, incensi suspicione rem in medium vocare coeperunt et causam illam totam deposcere.

atque illo ipso tempore in aedis T.(Titi) Anni, hominis honestissimi, necessarii et amici mei, noctu Staienus arcessitus ab Oppianico venit. iam cetera nota sunt omnibus, ut cum illo Oppianicus egerit de pecunia, ut ille se redditurum esse dixerit, ut eum sermonem audierint omnem^[*]eum sermonem aud. omnem P: eorum sermonem omnem aud. Mμ viri boni qui tum consulto propter in occulto stetissent, ut res patefacta et in forum prolata et pecunia omnis Staieno^[*]Staieno P: ab (a μ) Staieno Mμ a extorta atque erepta sit. huius Staieni persona populo iam nota atque perspecta ab nulla turpi suspicione abhorrebat; suppressam esse ab eo pecuniam quam pro reo pronuntiasset qui erant in contione non intellegebant; neque enim docebantur. versatam esse in iudicio mentionem pecuniae sentiebant^[*]sentiebant αa:... ebant M: sciebant ς: aiebant b1, innocentem reum condemnatum audiebant, Staieni^[*]condemnatum... sententia om. a sententia condemnatum videbant; non gratiis^[*]gratiis ς: gratis cett. id ab eo factum esse, quod hominem norant, iudicabant. Similis in Bulbo, in Gutta, in aliis non nullis suspicio consistebat.

itaque confiteor — licet enim iam impune hoc praesertim in loco confiteri — quod Oppianici non modo vita sed etiam nomen ante illud tempus populo ignotum fuisset, indignissimum porro videretur circumventum esse innocentem pecunia, hanc deinde suspicionem augeret Staieni improbitas et non nullorum eius similium iudicum turpitudo, causam autem ageret L.(Lucius) Quinctius^[*]L. om. ςa, homo cum summa potestate praeditus^[*]praeditus om. ςa, del. Baiter tum ad inflammandos animos multitudinis accommodatus^[*]accommodatus ςa: commodatus Mμ , summam illi^[*]illi Habito ς iudicio^[*]iudicio αa: om. Mμ invidiam infamiamque esse conflatam. atque in hanc flammam recentem^[*]recentem om. s tum C. Iunium qui illi quaestioni praefuerat iniectum esse^[*]esse iniectum ςa memini, et illum hominem aedilicium iam praetorem opinionibus omnium^[*]omnium Peterson: hominum Mμ a constitutum non disceptatione dicendi sed clamore hominum^[*]hominum om. a de foro atque adeo de civitate esse sublatum.

neque me paenitet hoc tempore potius^[*]tempore potius ςa: potius tempore Mμ quam illo causam A.(Auli) Cluenti defendere. causa enim manet eadem, quae mutari nullo modo potest, temporis iniquitas atque invidia recessit, ut quod in tempore mali fuit nihil obsit, quod in causa boni fuit prosit. itaque nunc quem ad modum audiar sentio, non modo ab eis quorum iudicium ac potestas est sed etiam ab illis quorum tantum est existimatio. at ^[*]at ς: ac Mb ψa tum si dicerem, non audirer, non quod^[*]non quod quod ςa alia res esset, immo eadem, sed tempus aliud. id adeo sic cognoscite. quis tum auderet dicere nocentem condemnatum esse Oppianicum? quis nunc audet^[*]audet ςa: id audet Mμ negare? quis tum posset arguere ab Oppianico temptatum esse iudicium^[*]temptatum esse iud. ςa: iud. temptatum esse Mμ pecunia? quis id hoc tempore infitiari potest? cui tum liceret docere Oppianicum reum factum esse tum denique cum duobus proximis praeiudiciis condemnatus esset? quis est qui id hoc tempore infirmare conetur?