Brutus, Rhetorica Tomus II. Cicero, Marcus Tullius, creator; Wilkins, Augustus S. (Augustus Samuel), d. 1905, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
carbonem in summis oratoribus habitum scio; sed cum in ceteris rebus tum in dicendo semper, quo iam[*]quo iam Jahn: quoniam L: quo vulg. nihil est melius, id laudari[*]laudari vulg.: laudare L , qualecumque est, solet. Dico idem de Gracchis, etsi de eis ea sunt a te dicta, quibus ego adsentior. Omitto ceteros; venio ad eos in quibus iam perfectam putas esse eloquentiam, quos ego audivi sine controversia magnos oratores, Crassum et Antonium. De horum laudibus tibi prorsus adsentior, sed tamen non isto modo: ut Polycliti Doryphorum sibi Lysippus aiebat, sic tu suasionem legis Serviliae tibi magistram fuisse; haec germana ironia est. Cur ita sentiam non dicam, ne me tibi adsentari putes.
omitto igitur quae de his ipsis, quae de Cotta, quae de Sulpicio, quae modo de Caelio dixeris. Hi enim fuerunt certe oratores; quanti autem et quales tu videris. Nam illud minus curo quod congessisti operarios omnis; ut mihi videantur mori voluisse non nulli, ut a te in oratorum numerum referrentur.
87
haec cum ille dixisset: Longi sermonis initium pepulisti[*]pepulisti vulg.: depulisti L: detullsti Manutius , inquam, Attice, remque commovisti nova disputatione dignam, quam in aliud tempus differamus.
volvendi enim sunt libri cum aliorum tum in primis Catonis. Intelleges nihil illius liniamentis nisi eorum pigmentorum, quae inventa nondum erant, florem et colorem defuisse. Nam de Crassi oratione sic existimo, ipsum fortasse melius potuisse scribere, alium, ut[*][ut] arbitror Schütz arbitror, neminem. Nam in hoc εἴρωνα [*]εἴρωνα me duxeris Baehrens: yroniam eduxeris L: ironiam duxeris codd. det. me duxeris esse, quod earn orationem mihi magistram fuisse dixerim. Nam etsi tute[*]tute Stangl: ut H: ut tu C melius existimare videris de ea, si quam nunc habemus, facultate, tamen adulescentes quid in Latinis potius
p.1091
imitaremur non habebamus.
quod autem plures a nobis nominati sunt, eo pertinuit, ut paulo ante dixi, quod intellegi volui, in eo, cuius omnes cupidissimi essent, quam pauci digni nomine evaderent. Quare εἴρωνα [*]εἴρωναvulg.: ironia L me, ne si Africanus quidem fuit, ut ait in historia sua C. Fannius, existimari velim. Vt voles, inquit Atticus. Ego enim non alienum a te putabam, quod et in Africano fuisset et in Socrate.
tum Brutus: De isto postea; sed tu, inquit me intuens, orationes nobis veteres explicabis? Vero, inquam, Brute; sed in Cumano aut in Tusculano aliquando, si modo licebit, quoniam utroque in loco vicini sumus. Sed iam ad id unde digressi sumus revertamur.
88