De Republica, Cicero, Marcus Tullius, creator; Mueller, C. F. W. (Carl Friedrich Wilhelm), 1830-1903, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Maximeque hoc in hominum
doctorum oratione mihi mirum videri solet, quod, qui
tranquillo mari gubernare se negent posse, quod
nec didicerint nec umquam scire curaverint, iidem ad
gubernacula se accessuros profiteantur excitatis maximis fluctibus. Isti enim palam dicere atque in eo
multum etiam gloriari solent, se de rationibus rerum
publicarum aut constituendarum aut tuendarum nihil
nec didicisse umquam nec docere, earumque rerum
scientiam non doctis hominibus ac sapientibus,
sed in illo genere exercitatis concedendam putant.
Quare qui convenit polliceri operam suam rei publicae tum denique, si necessitate cogantur? cum, quod
p.277
est multo proclivius, nulla necessitate premente rem
publicam regere nesciant. Equidem, ut verum esset
sua voluntate sapientem descendere ad rationes civitatis non solere, sin autem temporibus cogeretur,
tum id munus denique non recusare, tamen arbitrarer hanc rerum civilium minime neglegendam scientiam sapienti, propterea quod omnia essent ei praeparanda, quibus nesciret an aliquando uti necesse esset.
7
Haec pluribus a me verbis dicta sunt ob eam
causam, quod his libris erat instituta et suscepta mihi
de re publica disputatio; quae ne frustra haberetur,
dubitationem ad rem publicam adeundi in primis debui tollere. Ac tamen si qui sunt, qui philosophorum auctoritate moveantur, dent operam parumper atque audiant eos, quorum summa est auctoritas
apud doctissimos homines et gloria; quos ego existimo,
etiamsi qui ipsi rem publicam non gesserint, tamen,
quoniam de re publica multa quaesierint et scripserint, functos esse aliquo rei publicae munere. Eos vero
septem, quos Graeci sapientis nominaverunt,
omnis paene video in media re publica esse versatos.
Neque enim est ulla res, in qua propius ad deorum
numen virtus accedat humana, quam civitatis aut
condere novas aut conservare iam conditas.
8
Quibus de rebus, quoniam nobis contigit, ut iidem
et in gerenda re publica aliquid essemus memoria
dignum consecuti et in explicandis rationibus rerum
civilium quandam facultatem non modo usu,
sed etiam studio discendi et docendi † essemus auctores, cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, quorum res gestae nullae invenirentur, alii in
gerendo probabiles, in disserendo rudes. Nec vero
nostra quaedam est instituenda nova et a nobis inventa ratio, sed unius aetatis clarissimorum ac sapientissimorum nostrae civitatis virorum disputatio
repetenda memoria est, quae mihi tibique
quondam adulescentulo est a P. Rutilio Rufo, Smyrnae
p.278
cum simul essemus compluris dies, exposita, in qua
nihil fere, quod magno opere ad rationes omnium
rerum pertineret, est praetermissum.
9
Nam cum P. Africanus hic, Pauli filius, feriis Latinis
Tuditano cons. et Aquilio constituisset in hortis esse
familiarissimique eius ad eum frequenter per eos dies
ventitaturos se esse dixissent, Latinis ipsis mane
ad eum primus sororis filius venit Q. Tubero; quem cum
comiter Scipio appellavisset libenterque vidisset, Quid
tu, inquit, tam mane, Tubero? dabant enim hae feriae
tibi oportunam sane facultatem ad explicandas tuas
litteras. Tum ille: Mihi vero omne tempus est ad
meos libros vacuum; numquam enim sunt illi occupati; te autem permagnum est nancisci otiosum, hoc
praesertim motu rei publicae. Tum Scipio:
Atqui nactus es, sed mehercule otiosiorem opera quam
animo. Et ille: At vero animum quoque relaxes oportet; sumus enim multi, ut constituimus, parati, si tuo
commodo fieri potest, abuti tecum hoc otio. [*]SC. Libente me vero, ut aliquid aliquando de doctrinae
studiis admoneamur.
10
Tum ille: Visne igitur, quoniam et me quodam
modo invitas et tui spem das, hoc primum, Africane,
videamus, ante quam veniunt alii, quidnam sit,
de isto altero sole quod nuntiatum est in senatu?
neque enim pauci neque leves sunt, qui se duo soles
vidisse dicant, ut non tam fides non habenda quam
ratio quaerenda sit. Hic Scipio: Quam vellem Panaetium nostrum nobiscum haberemus! qui cum cetera,
tum haec caelestia vel studiosissime solet quaerere.
Sed ego, Tubero, (nam tecum aperte, quod
sentio, loquar) non nimis adsentior in omni isto genere nostro illi familiari, qui, quae vix coniectura
qualia sint possumus suspicari, sic adfirmat, ut oculis
ea cernere videatur aut tractare plane manu. Quo
etiam sapientiorem Socratem soleo iudicare, qui omnem
p.279
eius modi curam deposuerit eaque, quae de natura
quaererentur, aut maiora, quam hominum ratio consequi posset, aut nihil omnino ad vitam hominum adtinere dixerit.