De Republica, Cicero, Marcus Tullius, creator; Mueller, C. F. W. (Carl Friedrich Wilhelm), 1830-1903, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
... sanxisset iura nobis, et omnes isdem et
iidem non alias aliis uterentur. Quaero autem, si iusti
hominis et si boni est viri parere legibus, quibus?
an quaecumque erunt? At nec inconstantiam virtus
recipit, nec varietatem natura patitur, legesque poena,
non iustitia nostra comprobantur; nihil habet igitur
naturale ius; ex quo illud efficitur, ne iustos quidem
esse natura. An vero in legibus varietatem esse dicunt, natura autem viros bonos eam iustitiam sequi, quae sit, non eam, quae putetur? esse enim hoc
boni viri et iusti, tribuere id cuique, quod sit quoque
dignum.
Ecquid ergo primum mutis tribuemus beluis? non enim mediocres viri, sed maxumi et docti,
Pythagoras et Empedocles, unam omnium animantium
condicionem iuris esse denuntiant clamantque inexpiabilis poenas impendere iis, a quibus violatum sit
animal. Scelus est igitur nocere bestiae, quod scelus
qui velit ...
...
p.340
13
... Sunt enim omnes, qui in populum vitae necisque potestatem habent, tyranni, sed se Iovis
optimi nomine malunt reges vocari. Cum autem certi
propter divitias aut genus aut aliquas opes rem publicam tenent, est factio, sed vocantur illi optimates.
Si vero populus plurimum potest omniaque eius arbitrio reguntur, dicitur illa libertas, est vero licentia.
Sed cum alius alium timet, et homo hominem et ordo
ordinem, tum quia sibi nemo confidit, quasi pactio
fit inter populum et potentis; ex quo existit
id, quod Scipio laudabat, coniunctum civitatis genus;
etenim iustitiae non natura nec voluntas, sed inbecillitas mater est. Nam cum de tribus unum est optandum, aut facere iniuriam nec accipere aut et facere
et accipere aut neutrum, optimum est facere, impune
si possis, secundum nec facere nec pati, miserrimum
digladiari semper tum faciendis, tum accipiendis iniuriis. Ita qui primum illud adsequi ...
14
Non. 125M,318M,534M
""
Nam cum
quaereretur ex eo, quo scelere inpulsus mare haberet
infestum uno myoparone, 'Eodem', inquit, 'quo
tu orbem terrae.'
15
... omni ... tote. Sapientia iubet
augere opes, amplificare divitias, proferre finis (unde
enim esset illa laus in summorum imperatorum incisa
monimentis: finis imperii propagavit, nisi aliquid de
alieno accessisset?), imperare quam plurimis, frui voluptatibus, pollere, regnare, dominari; iustitia autem
praecipit parcere omnibus, consulere generi hominum,
suum cuique reddere, sacra, publica, aliena non tangere. Quid igitur efficitur, si sapientiae pareas? divitiae, potestates, opes, honores, imperia,
regna vel privatis vel populis. Sed quoniam de
re publica loquimur, sunt inlustriora, quae publice p.341
fiunt, quoniamque eadem est ratio iuris in utroque,
de populi sapientia dicendum puto. Ut iam omittam
alios, noster hic populus, quem Africanus hesterno
sermone a stirpe repetivit, cuius imperio iam orbis
terrae tenetur, iustitia an sapientia est e minimo omnium maximus factus?
...