de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Ludimur ab homine non tam faceto quam ad scribendi
licentiam libero. quae enim potest esse sanctitas si dii
humana non curant, quae autem animans natura nihil
curans? Verius est igitur nimirum illud quod familiaris omnium nostrum Posidonius disseruit in libro
quinto de natura deorum, nullos esse deos Epicuro videri, quaeque is de deis inmortalibus dixerit invidiae
detestandae gratia dixisse; neque enim tam desipiens
fuisset ut homunculi similem deum fingeret, liniamentis dumtaxat extremis non habitu solido, membris hominis praeditum omnibus usu membrorum ne minimo
quidem, exilem quendam atque perlucidum, nihil cuiquam tribuentem nihil gratificantem, omnino nihil curantem nihil agentem. quae natura primum nulla esse
potest, idque videns Epicurus re tollit oratione relinquit deos;
deinde si maxime talis est deus ut nulla gratia nulla hominum caritate teneatur, valeat—quid enim
dicam "propitius sit"; esse enim propitius potest nemini,
quoniam ut dicitis omnis in inbecillitate est et gratia
et caritas.'”