de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
an haec, ut fere dicitis, hominum causa a deo
constituta sunt? sapientiumne? propter paucos igitur
tanta est rerum facta molitio. an stultorum? at primum causa non fuit cur de inprobis bene mereretur;
deinde quid est adsecutus, cum omnes stulti sint sine
dubio miserrimi, maxime quod stulti sunt (miserius
enim stultitia quid possumus dicere), deinde quod ita
multa sunt incommoda in vita, ut ea sapientes commodorum conpensatione leniant, stulti nec vitare venientia possint nec ferre praesentia. Qui vero mundum ipsum animantem sapientemque esse dixerunt,
nullo modo viderunt animi natura intellegentis in
quam figuram cadere posset. de quo dicam equidem
paulo post, nunc autem hactenus:
admirabor eorum
tarditatem qui animantem inmortalem et eundem beatum rutundum esse velint, quod ea forma neget ullam
esse pulchriorem Plato: at mihi vel cylindri vel quadrati vel coni vel pyramidis videtur esse formosior.
Quae vero vita tribuitur isti rutundo deo? nempe ut
ea celeritate contorqueatur cui par nulla ne cogitari
quidem possit; in qua non video ubinam mens constans et vita beata possit insistere. Quodque in nostro
corpore si minima ex parte significetur molestum sit,
cur hoc idem non habeatur molestum in deo? terra
enim profecto, quoniam mundi pars est, pars est etiam
dei; atqui terrae maxumas regiones inhabitabilis atque incultas videmus, quod pars earum adpulsu solis
exarserit, pars obriguerit nive pruinaque longinquo
solis abscessu; quae, si mundus est deus, quoniam
mundi partes sunt, dei membra partim ardentia partim
refrigerata ducenda sunt.
p.11