De Senectute, De senectute; De amicitia; De divinatione. Cicero, Marcus Tullius, creator; Falconer, William Armistead, editor; Falconer, William Armistead, translator, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
apex est autem senectutis auctoritas. quanta
fuit in L. Caecilio Metello, quanta in A. Atilio
Calatino! in quem illud elogium:
notum est totum carmen[*]totum carmen LBV; other MSS. omit totum. incisum in sepulcro. iure igitur gravis, cuius de laudibus omnium esset fama consentiens. quem virum nuper P. Crassum, pontificem maximum, quem postea M. Lepidum eodem sacerdotio praeditum vidimus! quid de Paulo authunc unum plurimae consentiunt gentespopuli primarium fuisse virum.
p.74
Africano loquar, aut, ut iam ante, de Maximo?
quorum non in sententia solum, sed etiam in nutu
residebat auctoritas. habet senectus, honorata
praesertim, tantam auctoritatem, ut ea pluris sit
quam omnes adulescentiae voluptates.18
sed in omni orationemementote eam me
senectutem laudare, quae fundamentis adulescentiae
constituta sit. ex quo efficitur id, quod ego magno
quondam cum assensu omnium dixi, miseram esse
senectutem quae se oratione defenderet. non cani
nec rugae repente auctoritatem arripere possunt, sed
honeste acta superior actas fructus capit auctoritatis
extremos.haec enim ipsa sunt honorabilia, quae
videntur levia atque communia—salutari appeti
decedi assurgi deduci reduci consuli, quae et apud
nos et in aliis civitatibus, ut quaeque optime morata
est, ita diligentissime observantur. Lysandrum Lacedaemonium, cuius modo feci mentionem, dicere aiunt
solitum Lacedaemonem esse honestissimum domicilium senectutis; nusquam enim tantum tribuitur
aetati, nusquam est senectus honoratior. quin
etiam memoriae proditum est, cum Athenis ludis
quidam in theatrum grandis natu venisset, magno
consessu locum nusquam ei datum a suis civibus,
cum autem ad Lacedaemonios accessisset, qui, legati
cum essent, certo in loco considerant, consurrexisse
omnes illi dicuntur et senem sessum recepisse;
p.76
quibus cum a cuncto consessu plausus esset multiplex
datus, dixisse ex eis quendam Atheniensis scire quae
recta essent, sed facere nolle.
multa in nostro[*]nostro BS, Reid, Bennett,; vestro L2, Müller, Mommsen.
collegio praeclara, sed hoc, de
quo agimus, in primis, quod, ut quisque aetate
antecedit, ita sententiae principatum tenet, neque
solum honore antecedentibus, sed eis etiam, qui
cum imperio sunt, maiores natu augures anteponuntur. quae sunt igitur voluptates corporis cum
auctoritatis praemiis comparandae? quibus qui
splendide usi sunt, ei mihi videntur fabulam aetatis
peregisse nec tamquam inexercitati histriones in
extremo actu corruisse.
At sunt morosi et anxii et iracundi et difficiles
senes. si quaerimus, etiam avari; sed haec morum
vitia sunt, non senectutis. ac morositas tamen et
ea vitia, quae dixi, habent aliquid excusationis, non
illius quidem iustae, sed quae probari posse videatur:
contemni se putant, despici, illudi; praeterea in
fragili corpore odiosa omnis offensio est; quae tamen
omnia dulciora fiunt et moribus bonis et artibus,
idque cum in vita tum in scaena intellegi potest ex
eis fratribus qui in Adelphis sunt. quanta in altero
diritas, in altero comitas! Sic se res habet: ut
enim non omne vinum, sic non omnis natura vetustate coacescit. severitatem in senectute probo, sed
p.78
eam, sicut alia, modicam; acerbitatem nullo modo;
avaritia vero senilis quid sibi velit, non intellego.